Γράφει ο Γιώργος Μαζιάς

Ο Παναθηναϊκός το διέψευσε και η ζωή συνεχίζεται. Ακαδημίες θα έχει. Το θέμα διάλυσης, ακόμη κι αν πέρασε -φευγαλέα- από το μυαλό κάποιου για λόγους οικονομίας, δεν υφίσταται. Ούτε για τον ΠΑΟ μήτε για κανέναν άλλον σύλλογο. Το «τριφύλλι» αναφέρεται δίχως διάθεση στιγματισμού, μόνο επειδή προέκυψε τοποθέτησή του για το ζήτημα. Ακαδημίες πρέπει να έχει κάθε ομάδα. Το πρέπει δεν εδράζεται μόνο σε κανόνες αλλά και στην ανάπτυξη του ποδοσφαίρου (και κάθε αθλήματος).

Δεν θα ήταν όμορφο για καμία ομάδα στον κόσμο να μη στηρίζεται, να μην εκπαιδεύει νέα παιδιά. Εκείνα που αύριο θα στελεχώσουν ακόμη και την πρώτη ομάδα.
Προκύπτει όμως ζήτημα για τη δουλειά που γίνεται. Δεν είναι απλά υποχρέωση. Είναι υγεία. Να έχουμε για να έχουμε δεν λέει τίποτα. Δεν είναι παιδική χαρά. Χιλιάδες παιδιά δοκιμάζουν την τύχη τους σε ακαδημίες όλης της χώρας. Παράλληλα -και πρωταρχικά- μπαίνουν στη διαδικασία της άθλησης.

Διαμορφώνουν κουλτούρα και συνήθειες. Δε θα γίνουν όλοι πρωταθλητές, μήτε επαγγελματίες. Είναι όμως ευθύνη κάθε συλλόγου να προάγει τα ιδανικά και τις αρχές του ποδοσφαίρου και του αθλητισμού γενικά.

Κι αν δεν υπάρχουν λεφτά; Καλή ερώτηση. Να βρεθούν. Ας κοπούν από αλλού. Τις ακαδημίες καμία ομάδα δεν πρέπει να τις υποτιμά και να τις υποβαθμίζει. Επαγγελματικό είναι το ποδόσφαιρο, αλλά, για να φτάσεις να γίνεις επαγγελματίας, πρέπει να περάσεις από κάποια στάδια. Δεν είναι απλά η διαδικασία τού να κλοτσάς μια μπάλα. Δεν είναι όλες οι ομάδες καλές σε αυτόν τον τομέα.

Παντού γίνεται αυτό. Το καλό παράδειγμα όμως οφείλουν να το δίνουν οι μεγάλοι σε κάθε χώρα. Ανατρέφεις, εκπαιδεύεις, διαμορφώνεις το άτομο που θα βγει αύριο στην κοινωνία. Παράλληλα με το σχολείο του. Τον κάνεις να σεβέται και να αντιλαμβάνεται τις αρχές του αθλήματος. Ως επένδυση μπορεί να σου γυρίσει θετικά αν πετύχει και ποδοσφαιρικά.
Θα ανέβει στην πρώτη ομάδα και μακροπρόθεσμα -έστω ένας- μπορεί να αποκτήσει και μεταπωλητική αξία. Οι Ακαδημίες είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να την αγνοείς.

Δεν παίρνουμε παράδειγμα την Μπαρτσελόνα. Δεν είναι όλοι οι σύλλογοι Μπαρτσελόνα, μήτε έχουν καλλιεργήσει αυτήν τη νοοτροπία, ούτε έχουν την υποδομή για κάτι τέτοιο. Το να έχεις όμως πλάνο και να το στηρίζεις με συνέπεια είναι το βασικό ζητούμενο. Να μην κοροϊδεύεις τον εαυτό σου και κυρίως τα παιδιά που έρχονται για να μάθουν σε σένα τα μυστικά του αθλητισμού. Να σέβεσαι την ιστορία σου, να έχεις όραμα και να το μεταδίδεις.

Δεν είναι λεφτά, δόξα και πρωταθλητισμός. Το ποδόσφαιρο δεν είναι το άθλημα των πλουσίων. Δεν είναι απλά για την ελίτ. Ολοι έχουν δικαίωμα σε αυτό, και οι Ακαδημίες κάθε συλλόγου μπορούν να δώσουν τη χαρά και την ευκαιρία στο κάθε παιδί να δοκιμάσει και να κάνει αυτό που αγαπά.
Η συνέχειά του είναι μια άλλη ιστορία που εξαρτάται από δεκάδες άλλους παράγοντες. Κάθε ομάδα όμως που σέβεται αυτές τις αρχές οφείλει να προάγει αυτόν τον θεσμό.