Εν έτει 2017 δεν υφίσταται ευρωπαϊκός ποδοσφαιρικός σύλλογος που σέβεται τον εαυτό του και δεν εξελίσσεται. Εντούτοις, διανύουμε μία μεγάλη χρονική περίοδο που η εξέλιξη επιβάλλεται να συμβαδίζει με ταχύτητα, για χάρη της εύρυθμης προόδου. Σε όσους περισσότερους τομείς καθυστερεί να αναβαθμιστεί, τόσες περισσότερες πιθανότητες έχει να χαθεί σε ένα πρωτάθλημα όπως η Bundesliga.
Ο ανταγωνισμός είναι αβάσταχτος, με τις επενδύσεις να διαδέχονται η μία την άλλη. Πρόσφατα εμφανίστηκε η RB Λειψίας για να εντείνει την ποδοσφαιρική μάχη της Γερμανίας, τη στιγμή που τριγύρω καραδοκούν σπουδαία οικοδομήματα, όπως της Μπάγερν, της Ντόρτμουντ, της Λεβερκούζεν, της Γκλάντμπαχ, της Χόφενχαϊμ, της Βόλφσμπουργκ, της Χέρτα.
Η Σάλκε ανήκει επίσης σε αυτό το γκρουπ. Το πρόβλημά της είναι ότι γνωρίζει πώς να κάνει τη διαφορά μόνο σε έναν τομέα. Αυτόν των Ακαδημιών.
KNAPPENSHMIEDE
Η “Knappenshmiede”, όπως είναι το όνομα των ακαδημιών, είναι το μοναδικό κομμάτι που η ομάδα του Γκελζενκίρχεν έχει θέσει ψηλά τον πήχη και ταυτόχρονα καταφέρνει να τον αγγίζει. Εξαίσιο οργανόγραμμα, μεθοδική δουλειά, σύγχρονος εξοπλισμός και εντοπισμός… ατόφιου ταλέντου συνδυάζουν τα άρτια τμήματα υποδομών των Γερμανών για τα υψηλά στάνταρ του σήμερα.
Ιδρύθηκε το 1998, αν και το αναπτυξιακό της πλάνο είχε σχηματιστεί από το 1991. Η γερμανική ομάδα γαλουχεί ποδοσφαιρικά τους παίκτες της με συγκεκριμένη κατεύθυνση, ανεξαρτήτως των μεθόδων του προπονητή της πρώτης ομάδας.
Συνοπτικά, το πρόγραμμα των ακαδημιών έχει ως εξής:
– Τα δύο χαμηλότερα ηλικιακά τμήματα (Κ9, Κ11) επικεντρώνονται πάνω στα βασικά του τεχνικού σκέλους.
– Τα δύο επόμενα (Κ13, Κ15) αναπτύσσουν σε μεγαλύτερο βάθος το τεχνικό κομμάτι.
– Στις Κ17 και Κ19 εισέρχονται στο τακτικό πεδίο του αθλήματος.
– Στην Κ23 βαδίζουν στη λογική που έχει την εκάστοτε περίοδο η πρώτη ομάδα.
Το εν λόγω σχέδιο εξήγαγε παίκτες που ήδη κάνουν τη διαφορά στα ευρωπαϊκά γήπεδα. Οι Μάνουελ Νόιερ, Μεσούτ Εζίλ, Λιρόι Σανέ, Γιούλιαν Ντράξλερ, Μπένεντικτ Χέβεντες, Σέαντ Κολάσινατς, Ραλφ Φέρμαν, Αλεξάντερ Μέγιερ και Ζοέλ Ματίπ είναι οι πιο γνωστοί εξ αυτών.
Στόχο αποτελεί να βγαίνουν κατά μέσο όρο 1-2 ποδοσφαιριστές ανά γενιά, ενώ συνολικά στις ακαδημίες ανήκουν γύρω στους 200. Η αναζήτηση επικεντρώνεται σε παιδιά ηλικίας κάτω των εννέα ετών, μέσω σκάουτινγκ σε σχολικά πρωταθλήματα της βόρειας Βεστφαλίας. Το ποσοστό των πιτσιρικάδων που προέρχονται εκτός της συγκεκριμένης περιοχής είναι μόλις 13%, στοιχείο που τονίζει την εστίαση στους ντόπιους.
Για την κάλυψη της εκπαίδευσης των νεαρών, η ακαδημία συνεργάζεται με το σχολείο “Berger Feld” (σ.σ. παρακάτω φωτογραφία), το οποίο έχει συσταθεί από τη γερμανική ποδοσφαιρική ομοσπονδία.
Όσον αφορά στις εγκαταστάσεις, υπάρχουν γήπεδα με φυσικό και τεχνητό χορτάρι, δωμάτια στα οποία γίνεται ανάλυση βίντεο και θεωρητική προετοιμασία των αγώνων. Την τρέχουσα περίοδο επενδύονται 13.000.000 ευρώ για την ανακατασκευή του “Parkstadion” (έδρα της Σάλκε μέχρι το 2001), προκειμένου στο άμεσο μέλλον να στεγάσει τους αγώνες των Κ19 και Κ23.
Υπάρχουν συνολικά 26 προπονητές, οι οποίοι κατέχουν διαπιστευτήρια ώστε να δουλεύουν με νέα παιδιά. Μέσα σε αυτούς, τρεις έχουν δίπλωμα UEFA A, ακόμη τρεις UEFA PRO και δύο είναι διαπιστευμένοι από τη γερμανική ομοσπονδία. Νούμερο ένα επιβλέπων, αλλά και προπονητής της Κ19 είναι ο Νόρμπερτ Έλγκερτ, ο οποίος βρίσκεται στην ομάδα από το 1996!
Σε συνέντευξή του στο “BBC”, ο Έλγκερτ είχε τονίσει ένα στοιχείο που ξεχωρίζει τη φιλοσοφία τους και είχε προσελκύσει το ενδιαφέρον: “Ο μεγάλος κίνδυνος είναι ότι οι παίκτες φορτώνονται από πολύ νωρίς με μεγάλη πίεση. Πρέπει να πείσουμε τους παίκτες να το διασκεδάζουν. Διασκέδαση, διασκέδαση, διασκέδαση. Αυτή είναι η μαγική λέξη”.
Η ΕΙΔΟΠΟΙΟΣ ΔΙΑΦΟΡΑ ΣΑΛΚΕ – ΝΤΟΡΤΜΟΥΝΤ
Η Σάλκε λειτουργεί υπό διαφορετικό καθεστώς από τη μεγάλη αντίπαλό της στην κοιλάδα του Ρουρ, Μπορούσια Ντόρτμουντ. Οι “κιτρινόμαυροι” ποντάρουν στην ικανότητα του τεχνικού διευθυντή τους, Μίχαελ Τσορκ, να εντοπίζει και να αξιολογεί νεαρούς ποδοσφαιριστές με εντυπωσιακά αποτελέσματα, να πληρώνει αδρά -αναλογικά με τις ηλικίες- για την αγορά τους και να τους παρέχει στον εκάστοτε προπονητή της ομάδας.
Παράλληλα, φροντίζει αυτός ο προπονητής να είναι κάποιος που γνωρίζει να κινείται σε αυτή τη λογική. Επί του παρόντος, το ρόλο αυτό έχει ο Τόμας Τούχελ. Προηγουμένως, με τον Γιούργκεν Κλοπ στα προπονητικά ηνία, η Ντόρτμουντ είχε καταφέρει να εξελίξει πληθώρα νεαρών, με ενδεικτικά παραδείγματα τους Ρόμπερτ Λεβαντόβσκι, Ιλκάι Γκιουντογκάν, Μάριο Γκέτσε, Ματς Χούμελς και Μάρκο Ρόις.
Στον αντίποδα, η Σάλκε βασίζεται στα τμήματα υποδομής. Και παρότι το πρώτο στάδιο του σχεδίου της πείθει, η μετέπειτα αξιοποίηση των εξαγόμενων “προϊόντων” απογοητεύει σε κάμποσες περιπτώσεις. Τα πράγματα χειροτερεύουν μπροστά στη συνειδητοποίηση ότι αυτό δεν οφείλεται σε μεμονωμένες κακές αξιολογήσεις, αλλά σε έλλειψη τεχνογνωσίας από τους ανθρώπους που εργάζονται πάνω στη λειτουργία του οργανισμού της.
Η εξαετία 2010 – 2016, κατά την οποία διετέλεσε τεχνικός διευθυντής ο Χορστ Χελντ, κρίθηκε (εν κατακλείδι) αποτυχημένη στον τομέα ευθύνης του. Ο 46χρονος Γερμανός χρεώθηκε την αστοχία αρκετών μεταγραφικών επιλογών, αλλά και μία επιπλέον, ενδεχομένως σοβαρότερη, καθότι μπλόκαρε το πρότζεκτ των ακαδημιών.
Οι ταλαντούχοι νεαροί που προβιβάζονταν από αυτές, σημείωναν μικρή πρόοδο κατά την παραμονή τους στην πρώτη ομάδα και ο λόγος ήταν εξαιρετικά απλός. Έλειπε πάντα ο κατάλληλος καθοδηγητής. Ένας προπονητής ικανός να διεισδύσει στο μυαλό τους και να δώσει βάση σε τομείς που επιδέχονται σημαντικές βελτιώσεις σε νεαρές ηλικίες. Συνοψίζοντας, η αστάθεια στην άκρη του πάγκου είχε μετατραπεί σε σύνηθες φαινόμενο τα τελευταία χρόνια.
ΟΙ ΕΠΙΤΥΧΗΜΕΝΕΣ ΠΩΛΗΣΕΙΣ
Η πρόσφατη πώληση του Λιρόι Σανέ στη Μάντσεστερ Σίτι είναι η πιο επιτυχημένη που έχει κάνει τα τελευταία χρόνια. Τα 50.000.000 ευρώ ικανοποίησαν και δύσκολα μπορεί κάποιος να πει ότι οι “βασιλικοί μπλε” θα ήταν σε θέση να εισπράξουν κάτι περισσότερο από μελλοντική πώλησή του, σε περίπτωση που ο Γερμανός (σενεγαλέζικης καταγωγής) παρέμενε στην ομάδα.
Το ίδιο πάνω – κάτω ισχύει και για τον Γιούλιαν Ντράξλερ, ο οποίος πωλήθηκε στη Βόλφσμπουργκ αντί 43.000.000 ευρώ και μέχρι τώρα δεν έχει δικαιολογήσει τον ντόρο που έκανε το όνομά του πριν από λίγα χρόνια. Παρά ταύτα, η αξία του παραμένει υψηλή, αφού πρόσφατα πωλήθηκε έναντι 40.000.000 ευρώ στην Παρί Σεν Ζερμέν.
Σε αυτήν την κατηγορία ίσως μπορούμε να βάλουμε και τον Μάνουελ Νόιερ, όμως εδώ οι απόψεις διίστανται. Τα 30.000.000 που πωλήθηκε ο νυν πορτιέρο της Μπάγερν ναι μεν είναι πολλά για τερματοφύλακα, ωστόσο ο 30χρονος έφτασε σύντομα σε αδιανόητα υψηλό αγωνιστικό επίπεδο και η αξία του εκτινάχθηκε.
ΟΙ “ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΕΣ”
Το καλοκαίρι του 2010 πούλησε τον Μεσούτ Εζίλ με αντίτιμο τα 5.000.000 ευρώ στη Βέρντερ Βρέμης. Με τη σειρά της, εκείνη τον παραχώρησε στη Ρεάλ Μαδρίτης έναντι 18.000.000. Το ποιος είναι σήμερα ο Γερμανός “μιλά” από μόνο του και μαρτυρά την αποτυχία της Σάλκε να τον διατηρήσει μερικά επιπλέον χρόνια στις τάξεις της, να ανεβάσει περαιτέρω την αξία του και εντέλει να καρπωθεί το ποσό που της άξιζε.
Έπειτα ο Σέαντ Κολάσινατς, που ναι μεν ανήκει ακόμα στη γερμανική ομάδα, όμως το καλοκαίρι μένει ελεύθερος και ο ιταλικός Τύπος τον παρουσιάζει να έχει συμφωνήσει με τη Γιουβέντους. Ο κόσμος της γερμανικής ομάδας διερωτάται το λόγο για τον οποίο οι διοικούντες δεν έπεισαν τον Βόσνιο να επεκτείνει το συμβόλαιό του ή έστω δεν μπήκαν σε διαδικασία πώλησής του σε κάποια εκ των προηγούμενων μεταγραφικών περιόδων.
Τον ίδιο δρόμο με τον Κολάσινατς ακολούθησε τον περασμένο χειμώνα ο Ζοέλ Ματίπ. Ουδεμία διαφορά στις δύο υποθέσεις. Ο Κλοπ είδε ότι πρόκειται για έναν (τουλάχιστον) αξιόλογο κεντρικό αμυντικό και τον πήρε στη Λίβερπουλ, υπογράφοντάς τον ως ελεύθερο. Και ξανά, απορίες στον περίγυρο της Σάλκε.
ΤΑ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΑ ΚΕΡΔΗ
Υπάρχει και μια ξεχωριστή κατηγορία αξιοπρόσεκτων ποδοσφαιριστών, οι οποίοι ήρθαν από τα ενδότερα της ομάδας και εξακολουθούν να βρίσκονται σε αυτήν. Ο λόγος για τους Μπένεντικτ Χέβεντες, Ραλφ Φέρμαν και Αλεξάντερ Μέγιερ. Βάσει προδιαγραφών και κυρίως ηλικίας (21), ο τελευταίος είναι ο επικρατέστερος για να αποτελέσει την επόμενη μεγάλη πώληση της Σάλκε.
Στα 31 του, ο Χέβεντες έχει πάρει το περιβραχιόνιο του αρχηγού και πραγματοποιεί σπουδαία καριέρα στη γερμανική ομάδα, ενώ υπήρξε βασικό στέλεχος της εθνικής Γερμανίας στην πορεία προς την κατάκτηση του Μουντιάλ το 2014. Όσον αφορά στον τερματοφύλακα, Ραλφ Φέρμαν, έχει πάρει τα γάντια του βασικού τα τελευταία χρόνια και οι επιδόσεις του είναι εκπληκτικές.
ΑΛΛΑΓΗ ΠΛΕΥΣΗΣ;
Το περασμένο καλοκαίρι η διοίκηση προχώρησε σε μια αλλαγή με πολλές προεκτάσεις. Ο λόγος για εκείνη του τεχνικού διευθυντή, θέση για την οποία προσελήφθη ο Κρίστιαν Χέιντελ, που διαδέχθηκε τον Χορστ. Κατά τους πρώτους μήνες στο πόστο, ο Χέιντελ προχώρησε σε αντικατάσταση προπονητή, φέρνοντας τον Μάρκους Βάιντσριλ αντί του Αντρέ Μπράιτενραϊτερ.
Στη μεταγραφική περίοδο που ακολούθησε, οι Χέιντελ και Βάιντσριλ συνεργάστηκαν και προέβησαν σε πολλές μεταγραφικές κινήσεις, μη αλλοιώνοντας όμως την κατεύθυνση που είχε τεθεί από τους προκατόχους τους. Εξακολούθησαν να κινούνται στο πλαίσιο της σφιχτής οικονομικής πολιτικής, πάντα σε σχέση με τα δεδομένα των ομάδων που διεκδικούν ευρωπαϊκά εισιτήρια στην Bundesliga.
Έκαναν κάποιες κινήσεις ορθολογικές στα μάτια της κοινής γνώμης, φέρνοντας τους Κόκε (Σεβίλλη), Σταμπουλί (Παρί Σεν Ζερμέν), Μπενταλέμπ (δανεικός από Τότεναμ), Νάλντο (Βόλφσμπουργκ), Κονοπλιάνκα (δανεικός από Σεβίλλη), Μπάμπα (δανεικός από Τσέλσι), ενώ τον Ιανουάριο απέκτησαν τους Καλιτζούρι (Βόλφσμπουργκ) και Μπάντστουμπερ (δανεικός από Μπάγερν). Για όλους αυτούς και ελάχιστους ακόμη, ξοδεύτηκαν συνολικά 18.300.000 ευρώ.
Υπήρξε μόνο μία εξαίρεση. Μια μεταγραφική κίνηση που συνάδει πολύ περισσότερο με την ιδεολογία της Ντόρτμουντ. Πραγματοποίησε την ακριβότερη μεταγραφή στην ιστορία της, βγάζοντας από τα ταμεία 22.500.000 ευρώ και προσθέτοντας στο ρόστερ τον άκρως ταλαντούχο, αλλά άγουρο ποδοσφαιρικά, Μπριλ Εμπολό από τη Βασιλεία.
Μπορεί να ερμηνευτεί η εν λόγω κίνηση ως αλλαγή πλεύσης; Ο χρόνος θα δείξει. Και αυτό, αλλά κυρίως αν το νέο δίδυμο των Χέιντελ – Βάιντσριλ, είναι ικανό να ωθήσει τη Σάλκε στο να πραγματοποιήσει το άλμα που αναζητά επί σειρά ετών.
Πηγή: sport24.gr