Βασίλας: ”Στην Αμερική ξοδεύουν και επενδύουν για τον παίκτη”

-

Ο Σωκράτης Βασίλας, πρώην τερματοφύλακας του Παναθηναϊκού που πήρε υποτροφία για την Αμερική, παραχώρησε συνέντευξη και ανέλυσε το τρόπο που προέκυψε η προοπτική της Αμερικής, τα δεδομένα εκεί και τον τρόπο που λειτουργούν.

Ας ξεκινήσουμε με το πως προέκυψε το ενδιαφέρον από την Αμερική και η πρώτη επαφή;

“Κατόπιν συζητήσεως με το προπονητικό τιμ στον Παναθηναϊκό ήθελα μια καλύτερη εναλλακτική και όλο αυτό σε συνεργασία με έναν άνθρωπο, με τον Άρη Ζαφειράτο, ο οποίος έχει περάσει απ’ όλο αυτό το κόνσεπτ ήθελα να το δοκιμάσω. Με ενδιέφερε πολύ. Ήρθε σε επικοινωνία με κάποιους ανθρώπους απ’ εκεί πέρα οι οποίοι ενδιαφέρθηκαν. Έμαθαν κάποια πράγματα για μένα, ενδιαφέρθηκαν και αφού συνεννοηθήκαμε με ανθρώπους μέσα από τον Παναθηναϊκό οι οποίοι με βοήθησαν πάρα πολύ και μου φέρθηκαν πολύ καλά και δίκαια απέναντι μου έγινε ένα πρότζεκτ, μια παρουσίαση, μια προπόνηση και μέσα απ’ όλο αυτό μου ήρθε μια πολύ καλή πρόταση μαζί με μια υποτροφία την οποία δεν μπορούσα να αρνηθώ”.

Σε είδε άνθρωπος της ομάδας του κολεγίου;

“Ναι βεβαίως ήρθε κλιμάκιο από την Αμερική εδώ. Κάναμε με την βοήθεια κάποιων προπονητών και κάποιων μελών του σταφ κάποιες παρουσιάσεις, κάποιες προπονήσεις, τους άρεσα και αμέσως μου έδωσαν τη θέση”.

Μέχρι στιγμής είχαμε συνηθίσει το “NBA” να προσφέρει υποτροφίες σε νεαρούς παίκτες, κυρίως της Εθνικής Νέων, και μέσα απ’ αυτές να παίζουν στο Κολέγιο και να διεκδικούν μια θέση στο “NBA”. Είναι κάτι ανάλογο;

“Ακριβώς, ακριβώς όπως στο “NBA”. Δίνουν υποτροφίες, η ομάδα που παίζω εγώ UIC Flames που αντιπροσωπεύει το πανεπιστήμιο του UIC, University of Illinois at Chicago έτσι λέγεται παίζει NCAA που είναι το κολεγιακό πρωτάθλημα στην πρώτη κατηγορία. Στην Αμερική τα εθνικά σπορ είναι το NBA, το NFL και το μπέιζμπολ. Ψάχνουν όμως τα τελευταία χρόνια με το MLS να αναβαθμίσουν πάρα πολύ και το ποδόσφαιρο. Τόσα σπουδαία ονόματα έχουν παίξει στην Αμερική. Και επειδή υπάρχει τρομερή τεχνογνωσία, υπάρχουν πραγματικοί επιστήμονες τους ενδιαφέρει πάρα πολύ να φέρνουν παίκτες από την Ευρώπη καθώς το επίπεδο του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου συμπεριλαμβανομένου και της Ελλάδας και παικτικά και τεχνικά είμαστε πιο ψηλά. Και επειδή υπάρχει τεχνογνωσία και υποδομή ξοδεύουν πάρα πολλά λεφτά στον παίκτη. Κυριολεκτικά επενδύουν πάνω του. Όπως στο NBA υπάρχει το κολεγιακό που είναι όλα τα μάτια στραμμένα και οι επόμενοι μεγάλοι παίκτες του NBA προέρχονται απ’ αυτό έτσι γίνεται πλέον και στο ποδόσφαιρο. Κανονικά προβάλλεται και στην τηλεόραση. Ένα μεγάλο μέρος του κόσμου παρακολουθεί ποδόσφαιρο και δη το κολεγιακό”.

Στο κομμάτι των σπουδών πάνω σε τι θα σπουδάσεις;

“Εγώ θα σπουδάσω business. Είναι τελείως άσχετο με το ποδόσφαιρο αλλά κάτι το οποίο μου αρέσει. Εκεί πέρα αναγνωρίζουν ότι έχεις διπλό ρόλο. Οπότε φυσικά δεν μπορούν να έχουν τις απαιτήσεις που θα έχουν από έναν απλό φοιτητή. Εκεί όμως οι αθλητές έχουν πολύ μεγάλο κύρος. Στην Αμερική το να είσαι αθλητής σημαίνει πάρα πολλά για αυτούς και επομένως σε σέβονται. Σε αφήνουν να δουλεύεις σκληρά. Σου παρέχουν τα πάντα και μαζί με τις σπουδές είναι μια καλή ευκαιρία. Πολύ καλή θα έλεγα”.

Απ’ όσα πράγματα έχεις στο μυαλό σου τώρα που έγινες 19 χρονών και θα μπορούσες να αναζητήσεις ένα επαγγελματικό συμβόλαιο ήταν αυτό κάτι το οποίο αναζητούσες;

“Και με το παραπάνω. Ακριβώς ότι σου προσφέρει ένα επαγγελματικό συμβόλαιο σου προσφέρουν αυτοί μέσω των συμβολαίων τους και το συμβόλαιο της υποτροφίας. Απλά η μόνη διαφορά είναι ότι να παίρνεις αυτά τα λεφτά στο χέρι και στη συνέχεια να τα δίνεις για τα έξοδα σου, το σπίτι σου, πληρώνονται απευθείας απ’ αυτούς. Και μπορείς βέβαια παίζοντας ακόμα και στο κολεγιακό πρωτάθλημα να βάζεις και κάποια λεφτά στην τσέπη σου. Απλά εκεί πέρα δεν υπογράφεις επαγγελματικό, αυτοί το λένε ερασιτεχνικό. Γιατί προφανώς δεν ξέρουν αν θα παίξεις μπάλα ως επαγγελματίας. Σου παρέχουν τα πάντα, είναι σαν μια πολύ μεγάλη επένδυση πάνω στον παίκτη μαζί με όλα τα εφόδια. Τεχνογνωσία, εγκαταστάσεις, ανθρώπους. Αυτό είναι το πιο σημαντικό για να περάσεις από αυτό το στάδιο και να γίνεις επαγγελματίας στη συνέχεια”.

Δεν είχε γίνει κάτι ανάλογο τα προηγούμενα χρόνια φέτος πλην από σένα υπάρχουν και άλλοι νεαροί παίκτες που κάνουν αυτό το βήμα, θα ανοίξει πλέον ο δρόμος;

“Είναι κάτι διαφορετικό. Αρκετός κόσμος δεν το ξέρει. Εγώ όπως σου είπα πριν είχα την τύχη μέσω του Άρη Ζαφειράτου να με κατευθύνει. Άμα ρωτήσεις και πολλούς ειδικούς εδώ στην Ελλάδα θα σου πουν ότι εκεί είναι όλο το μέλλον γιατί τους ενδιαφέρει να αναπτύξουν αυτό το πρόγραμμα. Σιγά θα αρχίσει να αναδεικνύεται και περισσότερο γιατί είναι μια τεράστια ευκαιρία για νέους ποδοσφαιριστές. Δεν σου εγγυάται κανείς ότι θα παίξεις ποδόσφαιρο αλλά με το να πας μόνο κερδισμένος θα βγεις.

Γιατί στα 22-23 σου μπορεί να σου πουν ευχαριστούμε πάρα πολύ και να μην γίνεις επαγγελματίας εκεί πέρα αλλά θα έχεις βγει κερδισμένος με ένα πτυχίο. Οι συγκυρίες όμως γιατί όπως σου είπα στην κολεγιακή μας ομάδα είμαστε παίκτες απ’ όλο τον κόσμο, Έλληνες που πάμε εμείς, Βραζιλιάνοι, Μεξικάνοι, Βόσνιοι, Σκοτσέζοι έχουμε τα πάντα. Οπότε όπως καταλαβαίνεις δεν επενδύουν μόνο σε εμάς αλλά επενδύουν γενικά σε παίκτες ανά τον κόσμο. Και άμα ρωτήσεις και αυτούς τους παίκτες έπαιζαν σε καλές ομάδες. Οπότε όπως καταλαβαίνεις είναι μια “win win” κατάσταση. Με το να πας μόνο κερδισμένος βγαίνεις”.

Το βήμα στο εξωτερικό και πόσο μάλλον σε μια άλλη ήπειρο δεν σε φοβίζει;

“Δεν είναι εύκολο το να φύγεις πράγματι γιατί αλλάζει η ζωή σου. Είναι πραγματικά μια νέα αρχή όμως εγώ θεωρώ ότι είμαι στην φάση που πρέπει να κοιτάξω τον εαυτό μου. Πρέπει να κοιτάξω το μέλλον μου και να επενδύσω σε αυτό. Δεν θα είναι εύκολο, όσο έρχονται οι μέρες που συνειδητοποιώ ότι θα φύγω δυσκολεύει και περισσότερο αλλά είμαι πάρα πολύ έτοιμος για αυτό. Είναι μια καινούρια εμπειρία και επειδή πήγα ήδη αυτό το 15νθημερο και το έζησα είμαι σίγουρος ότι θα περάσω πολύ καλά. Θα μου δοθεί μια τεράστια ευκαιρία και είμαι έτοιμος να την αρπάξω”.

Πως ήταν αυτές οι 15 μέρες στην Αμερική, πως σου φάνηκαν τα πράγματα και ποιες οι πρώτες εντυπώσεις σου προπονήσεις με την ομάδα των Chicago Fire που έχουν άμεση σχέση με την ομάδα του πανεπιστημίου;

“Από την πρώτη στιγμή με περιέλαβαν άνθρωποι της ομάδας του κολεγίου, μου έδειξαν την πόλη, γνώρισα πάρα πολλούς ανθρώπους, γνώρισα προπονητές, ανθρώπους που ασχολούνται με την εκπροσώπηση παικτών, γνώρισα γυμναστές, γνώρισα τους συναθλητές μου στο κολεγιακό. Το πιο σημαντικό θεωρώ μέχρι στιγμής ότι είναι οι γνωριμίες που έκανα και στην Αμερική γενικότερα όπως μου έχει πει και ένας παίκτης του Παναθηναϊκού “ποτέ μην γκρεμίζεις γέφυρες με ανθρώπους στου ποδόσφαιρο, είναι το πιο σημαντικό πράγμα”. Και στην Αμερική αυτό ισχύει και με το παραπάνω. Από την πρώτη στιγμή λοιπόν με περιέλαβαν, με καθοδήγησαν, με πήγαιναν όπου χρειαζόμουν. Γνώρισα τους συμπαίκτες μου και μπορώ να πω ότι στο διάστημα των πρώτων πέντε ημερών ήξερα που να πάω, πως να απευθυνθώ, πως να γυρίσω δεξιά και αριστερά, τις ώρες, τα πάντα και αυτό λόγω των ανθρώπων που με βοήθησαν”.

Το επίπεδο των προπονήσεων πως ήταν;

“Εγώ έκανα με του κολεγίου και κάποιες συμπληρωματικές με τους Fire. Το επίπεδο είναι πάρα πολύ υψηλό. Το physical σε ότι έχει να κάνει με το γυμναστικό κομμάτι είναι πολύ απαιτητικό, δεν φαντάζεσαι. Πάνω απ’ όλα εκεί είσαι αθλητής. Να σου πω την αλήθεια εγώ το περίμενα το επίπεδο χαμηλότερο. Δεν είναι έτσι όμως είναι πολύ υψηλό. Θα βρεις πολλούς τεχνικούς παίκτες και φυσικά και σε τακτική. Οι υποδομές είναι απίστευτες, πραγματικά έχεις όλα τα εφόδια για να είσαι ένας πραγματικός επαγγελματίας”.

Στην επαγγελματική ομάδα το επίπεδο πως ήταν;

“Είναι πάρα πολύ υψηλό. Το ξέρω ότι φέτος δεν κάνουν μια καλή χρονιά, αυτό όμως δεν παύει να σημαίνει ότι είναι μια ομάδα του MLS η οποία είναι ανταγωνιστική, έχουν παίκτες πολύ καλούς, και βέβαια δεν είναι τυχαίο που πολλοί παίκτες από την ομάδα των Fire στελεχώνουν και την εθνική ομάδα της Αμερικής”.

Μέσα από το Κολέγιο και την προοπτική που σου δίνεται βλέπεις κάπου στο μέλλον να γίνεις επαγγελματίας και να παίξεις στο MLS;

“Για αυτό πάω εκεί και φυσικά υπάρχει αυτή η προοπτική. Να συνδυαστεί η τετραετία των σπουδών με αυτό. Σου λένε επενδύω πάνω σου για να γίνεις επαγγελματίας. Πολλοί παίκτες γίνονται και από το δεύτερο και τον τρίτο χρόνο, τους εξασφαλίζουν ένα συμβόλαιο και όχι απαραίτητα από τους Fire αλλά και από άλλες ομάδες τους MLS. Όπως είπα πριν πραγματικά όλα τα μάτια είναι στραμμένα στο κολεγιακό πρωτάθλημα. Εκεί είναι όλο το μέλλον του ποδοσφαίρου και όχι μόνο του ποδοσφαίρου αλλά και άλλων αθλημάτων στην Αμερική. Οι αθλητές έχει έχουν κύρος το επαναλαμβάνω, οι νέοι αθλητές για αυτούς είναι πραγματικά η μεγαλύτερη επένδυση τους για αυτό και όλα τα μάτια είναι στραμμένα σε αυτούς. Γνωρίζω ότι υπάρχουν παίκτες οι οποίοι τους έχει ήδη εξασφαλιστεί συμβόλαιο πριν ακόμα ολοκληρωθεί η τετραετία στο κολεγιακό πρωτάθλημα”.

Το γεγονός ότι θα είσαι στην Αμερική μαζί με έναν ακόμα συμπαίκτη σου από τον Παναθηναϊκό είναι σημαντικό;

“Φυσικά. Αυτό είναι πολύ σημαντικό και για μένα και για αυτόν. Και βέβαια είναι και μια μορφή επιβεβαίωσης και για την δουλειά που γινόταν στον Παναθηναϊκό όλα αυτά τα χρόνια αλλά και για εμάς τους ίδιους. Είναι πιο εύκολο να ξέρεις έναν άνθρωπο που μιλάει την γλώσσα σου, που ήσασταν φίλοι πολλά χρόνια. Εκεί πέρα όμως είναι κάτι διαφορετικό, μια διαφορετική χώρα, ένας διαφορετικός στόχος. Σίγουρα θα είναι πιο εύκολες οι πρώτες μέρες αν και η εκεί παρουσία μου με βοήθησε να προσαρμοστώ πιο γρήγορα. Έκανα πολλές γνωριμίες με τους νέους μου συμπαίκτες που κολλήσαμε αμέσως. Βέβαια το να έχεις κάποιον που μιλάει την ίδια γλώσσα με σένα και σε καταλαβαίνει και επειδή ήμαστε φίλοι με τον Δημήτρη είναι πάρα πολύ σημαντικό”.

Τι ήταν αυτό που σε εντυπωσίασε περισσότερο τις μέρες που πήγες εκεί; Αν μπορούσες να ξεχωρίσεις ένα πράγμα τι θα έλεγες;

“Οι άνθρωποι και η τεχνογνωσία τους. Οι γνώσεις πάνω στο άθλημα. Ότι πραγματικά εκεί πέρα όλοι οι άνθρωποι είναι επιστήμονες για μένα. Ένα είναι αυτό, το πρώτο, και αυτό νομίζω ότι είναι το βασικότερο. Ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι που περιτριγυρίζουν το ποδόσφαιρο δεν είναι εκεί επειδή στην Αμερική υπάρχουν λεφτά αλλά και γιατί τους ενδιαφέρει αρκετά να αναπτύξουν αυτό που λέγεται ποδόσφαιρο και από εκεί και πέρα μετά είναι οι φοβερές υποδομές και όλα τα εφόδια που δίνονται σε έναν ποδοσφαιριστή για να μπορεί να κάνει τη δουλειά του όπως πρέπει”.

Από τον Παναθηναϊκό όταν τους είπες οριστικά ότι θα πας στην Αμερική τι σου είπαν. Τι είναι αυτό που έχεις κρατήσει;

“Εγώ όταν μίλησα με τους ανθρώπους του Παναθηναϊκού, δεν θέλω να αναφέρω ονόματα και αυτά, αμέσως μου είπαν “κυνήγησε το χωρίς δεύτερη σκέψη”. Και αυτό γιατί γνωρίζουν πάρα πολύ καλά ότι το μέλλον είναι εκεί και όχι μόνο εκεί, γενικότερα στο εξωτερικό. Δυστυχώς στην Ελλάδα δεν δίνονται ευκαιρίες σε νέους παίκτες, είναι πάρα πολύ δύσκολο, πρέπει να πέσεις σε μια καλή συγκυρία και αυτό έχει φανεί και τα προηγούμενα χρόνια και τώρα.

Επειδή είμαι άνθρωπος πιο πολύ της κουλτούρας του εξωτερικού “θέλω να παίρνω αυτό που αξίζω” προτίμησα να το κυνηγήσω στο εξωτερικό παρά στην Ελλάδα. Αλλά όπως σου είπα με στήριξαν, πραγματικά μου φέρθηκαν πάρα πολύ καλά όλοι οι άνθρωποι του Παναθηναϊκού με βοήθησαν και τους ευχαριστώ πολύ για αυτό και βεβαίως με συμβούλευσαν καταλλήλως και με παρότρυναν να φύγω κατευθείαν”.

Έχεις δουλέψεις πολλά χρόνια στις ακαδημίες του Παναθηναϊκού τι είναι αυτό που έχεις κερδίσει;”Από που να αρχίσω και που να τελειώσω. Ο Παναθηναϊκός για μένα ήταν όλη μου η ποδοσφαιρική υποδομή. Είναι αυτός που μου σχημάτισε την αθλητική προσωπικότητα μου και αθλητική μου παιδεία και το επίπεδο στο οποίο μπορώ και βρίσκομαι σήμερα και θα δοκιμάσω να ανταγωνιστώ στο επίπεδο του εξωτερικού. Είμαι πραγματικά ευγνώμων για όλους τους ανθρώπους. Από τους φροντιστές, τους προπονητές, τους διευθυντές… όλους.

Ήμουν δέκα χρόνια στον Παναθηναϊκό και πραγματικά θυμάμαι μόνο καλές στιγμές. Δεν σου λέω ψέματα ούτε μισή κακή στιγμή. Θα παρότρυνα κάθε παιδί το οποίο σκέφτεται σε νεαρή ηλικία να πάει στον Παναθηναϊκό ότι είναι το καλύτερο σχολείο για να μάθεις ποδόσφαιρο. Και όχι μόνο το επίπεδο αλλά και από άποψη παιδείας. Γιατί καλώς ή κακώς ο Παναθηναϊκός είναι ένα μεγάλο κλαμπ, έχει παροχές που δεν βρίσκεις εύκολα όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά γενικά σε κλαμπ της Ευρώπης”.

Έχεις δουλέψει και με τους τέσσερις προπονητές τερματοφυλάκων, αυτά τα 10 χρόνια, τον Αγριόγιαννη, τον Λάππα, τον Μπαρτζώκα και τον Γκαλίνοβιτς ξεχωρίζεις κάποιον;

“Όλοι οι προπονητές καταρχάς είναι φανταστικοί. Από τον καθένα ξεχωριστά έμαθα και από κάτι διαφορετικό. Ξεκίνησα με τον κ. Αγριογιάννη μου έμαθε τα πρώτα βήματα, τις πρώτες μου τεχνικές, συνέχισα με τον κ. Λάππα, μετά με τον κ. Μπαρτζώκα και είχα και κάποιες συμπληρωματικές προπονήσεις με τον κ. Γκαλίνοβιτς.

Εκεί που θέλω να σταθώ όμως είναι στον κ. Λάππα. Είναι ο άνθρωπος που συνεργαστήκαμε τα περισσότερα χρόνια και έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην απόδοση μου, στην ψυχολογία μου και ήταν αυτός που με μεταμόρφωσε ποδοσφαιρικά. Χωρίς όμως να θέλω να μειώσω τους υπόλοιπους. Απλά αναφέρω τον συγκεκριμένο άνθρωπο γιατί είχα και πιο στενή σχέση μαζί του και ήταν ο άνθρωπος με τον οποίο συνεργάστηκα τα περισσότερα χρόνια και είμαι πάρα πολύ ευγνώμων για όλα αυτά που μου έδωσε”.

Η προπόνηση από προπονητή σε προπονητή τερματοφυλάκων αλλάζει ή παραμένει η ίδια, ο καθένας έχει τις δικές του ασκήσεις;

“Ο τερματοφύλακας έχει ένα σκοπό. Να πιάσει την μπάλα με τα χέρια οπότε όπως και να έχει όλοι οι προπονητές αυτό τον στόχο έχουν. Από εκεί και πέρα όμως σίγουρα ο κάθε προπονητής δουλεύει με μια διαφορετική σκέψη. Η φιλοσοφία όμως και των τεσσάρων ήταν κοινή. Και η εκπαίδευση ήταν πανομοιότυπη. Απλά ο κάθε προπονητής το μετέδιδε με έναν διαφορετικό τρόπο και αυτό ήταν πάρα πολύ ωραίο γιατί έκανε και την προπόνηση πιο διαφορετική για εμάς ώστε να μην είναι μια καθημερινή ρουτίνα. Ήταν κάτι το οποίο κάθε μέρα ανακαλύπταμε και κάτι καινούριο, μαθαίναμε και κάτι καινούριο και έτσι μας έκανε καλύτερους”.

Σαν γκολκίπερ ποιο θεωρείς το πιο δυνατό σου σημείο και ποιο είναι το πιο αδύναμο;

“Θεωρώ σίγουρα την μπάλα που ξέρω με τα πόδια ότι είναι το δυνατό μου σημείο, συν το διάβασμα παιχνιδιού που μπορώ να έχω. Αυτά θεωρώ ότι είναι τα δυο πιο σημαντικά μου σημεία. Από εκεί και πέρα αυτό το οποίο δεν με βοηθάει και το σώμα μου και δουλεύω καθημερινά και προσπαθώ να το βελτιώσω, χωρίς να έλεγα ότι είναι αρνητικό καθώς είναι κάτι το οποίο βελτιώνεται και δουλεύω πολύ, είναι η εκρηκτικότητα μου η οποία μέρα με την μέρα, χρόνο με το χρόνο γίνομαι και καλύτερος. Το παλεύω και περισσότερο και πετυχαίνω τους στόχους μου σιγά-σιγά”.

Μια που μιλήσαμε για τους Νέους στην διάρκεια της σεζόν έγινε κριτική και μάλιστα από τον πρόεδρο της ομάδας, τον κ. Αλαφούζο, για τα αποτελέσματα σας και την θέση που είχε η ομάδα. Εσύ που την έζησες από μέσα την ομάδα πως τα βλέπεις τα πράγματα. Και βέβαια μην ξεχνάμε ότι όπως λέει και ο κ. Σαμαρας δουλειά της ακαδημίας είναι να βγάζει παίκτες όχι να παίρνει πρωταθλήματα;

“Γενικά στο ποδόσφαιρο υπάρχει πίεση απ’ όλους. Είτε αυτός λέγεται πρόεδρος, είτε δημοσιογράφοι ή το οτιδήποτε. Πρέπει να μάθουμε να ζούμε στην πίεση, έτσι είναι και στον Παναθηναϊκό. Και το να παίζεις στην δεύτερη ομάδα είναι σαν να παίζεις για την πρώτη ξεκάθαρα. Ήμασταν το ίδιο επαγγελματίες έστω και αν δεν είχαμε συμβόλαια και δουλεύαμε το ίδιο επαγγελματικά. Έζησα πολλά χρόνια μέσα στον Παναθηναϊκό και το ξέρω καλά αυτό. Από εκεί και πέρα τα τρία τελευταία χρόνια ουσιαστικά ήμουν μέλος της Κ20 εγώ εκπαιδεύτηκα να είμαι νικητής. Εγώ ποτέ δεν είδα τους εαυτούς μας και τους συμπαίκτες μου και τους προπονητές να μας μεταδίδουν το μήνυμα ότι παίξτε για να παίξετε καλά και όχι για το αποτέλεσμα.

Πάντα μα πάντα και αυτή ήταν η κατεύθυνση μας να μπαίνουμε στο γήπεδο για να κερδίζουμε. Δεν βγήκε καλά τα τελευταία δυο χρόνια, υπήρχαν κάποια προβλήματα, δεν ξέρω τι ακριβώς, δεν μας βγήκε τόσο καλά. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι η κατεύθυνση μας, η καθοδήγηση μας και η εκπαίδευση μας δεν ήταν άρτια, δεν ήταν επαγγελματική και κάτω από συνθήκες δεν θέλαμε να κερδίσουμε. Πάντα θέλαμε να κερδίσουμε και αυτό στο υπογράφω. Σίγουρα μεταξύ μας το συζητούσαμε. Πρέπει να μάθεις πάνω στην πίεση και στην κριτική αλλά σου ξαναλέω. Δουλέψαμε κάτω από επαγγελματικές συνθήκες η καθοδήγηση ήταν πάντα επαγγελματική και επειδή είπες και για τον κ. Σαμαρά δες τα αποτελέσματα μας τα τελευταία δυο χρόνια στην Ολλανδία.

Δεν ήταν πως δεν υπήρχε κατεύθυνση νίκης. Πάντα υπήρχε κατεύθυνση νίκης και πάντα υπήρχε η προσωπικότητα του πρωταθλητισμού. Απλά κάποια πράγματα στην Ελλάδα δεν βγαίναν όπως τα θέλαμε. Σίγουρα προβληματιστήκαμε αλλά έτσι είναι το ποδόσφαιρο και η ζωή συνεχίζεται”.

Από τους γκολκίπερ της πρώτης ομάδας που είναι στον Παναθηναϊκό και έχεις δει όλα αυτά τα χρόνια ποιον έχεις ξεχωρίσει και για ποιον λόγο;

“Θα έλεγα ο Λουκ Στιλ. Πρώτη φορά που ανέβηκα στην πρώτη ομάδα θυμάμαι ήταν πριν από δυο χρόνια το καλοκαίρι που ουσιαστικά με κάλεσε ο κ. Αγριογιάννης για μια συμπληρωματική προπόνηση. Έτρεμαν τα πόδια μου αλλά πάρα πολύ γρήγορα προσαρμόστηκα. Ο Λουκ με εντυπωσίασε σαν τερματοφύλακας αλλά αυτός που με βοήθησε πιο πολύ απ’ όλους να προσαρμοστώ γρήγορα και ήταν πάντα δίπλα μου και είμαι πολύ ευγνώμων γιατί μιλάμε για έναν σπουδαίο άνθρωπο και σπουδαίο αθλητή είναι ο Στέφανος Κοτσόλης και αυτόν τον άνθρωπο τον ευχαριστώ για ότι έκανε για μένα πραγματικά. Γιατί ήταν πάντα υποστηρικτικός, με βοηθούσε, με έπαιρνε απ’ το χέρι όποτε χρειαζόμουν και ήταν εκεί για μένα.

Από εκεί και πέρα αυτό που με εντυπωσίασε στον Λουκ ήταν η ψυχρότητα του. Και γιατί το λέω αυτό. Γιατί ότι και να συνέβαινε στο γήπεδο ήταν ο ίδιος. Είτε έκανε κάποιος λάθος, είτε ήταν σωστός, οτιδήποτε και αν συνέβαινε στο γήπεδο ήταν ψυχρός, ήταν επαγγελματίας και αυτό είναι που με εντυπωσίασε πάρα πολύ σε αυτό τον άνθρωπο”.

Έχεις δει και τον Τζόρβα, και τον Καρνέζη και τον Καπίνο τρεις γκολκίπερ της εθνικής Ελλάδος;

“Αυτούς δεν τους έζησα, απλά τους παρακολουθούσα. Ήταν όλοι τους επαγγελματίες και καταπληκτικοί άνθρωποι. Μόνο με τον Στέφανο είχε τύχει να κάνω κάποιες προπονήσεις πιο μικρός. Εγώ σου μιλάω για ανθρώπους που τους έζησα. Μακάρι να μοιάσω στον Κοτσόλη, να κάνω την καριέρα που έκανε. Ήταν πραγματικά σπουδαίος άνθρωπος και γκολκίπερ”.

Μα δεν είναι τυχαίο ότι ο κ. Στραματσόνι ζήτησε να μείνει ένα ακόμα χρόνο;

“Ο Στέφανος 100%. Μόνο από τον επαγγελματισμό του και την προσωπικότητα του δεν είναι τυχαίο που παίζει αυτό το υψηλό επίπεδο στην ηλικία που είναι και πραγματικά σου εξηγώ ότι ο άνθρωπος αυτός είναι “χρυσός άνθρωπος”, εγώ έτσι θέλω να τον χαρακτηρίσω”.

Από το εξωτερικό ποιον γκολκίπερ θαυμάζεις;

“Κοίταξε επειδή είμαι και μισός Ιταλός από το σόι της μητέρας μου. Ένας είναι το είδωλο μου και θα ήθελα να του μοιάσω, μακάρι να γίνω σαν και αυτόν, όσο μεγάλη κουβέντα και αν είναι αυτή, είναι ο Μπουφόν. Είναι ηγέτης, είναι επαγγελματίας, παιχτικά δεν έχω λόγια”.

Στο δίλημμα Νόιερ ή Μπουφόν διαλέγεις;

“Μπουφόν. Το ξέρω ότι αντικειμενικά νούμερο ένα αυτή τη στιγμή στον κόσμο είναι ο Νόιερ. Αναμφισβήτητα είναι ο καλύτερος τερματοφύλακας απ’ όλες τις απόψεις αλλά για μένα η ψυχή που βγάζει ο Μπουφόν, το πάθος του, ο επαγγελματισμός του, η ποιότητα του σαν τερματοφύλακα τον κάνουν για μένα το νούμερο ένα και μην ξεχνάς ότι είναι 38 χρονών και διέπρεψε στο Euro φέτος”.

Σε τέσσερα-πέντε χρόνια που θα έχει τελειώσει κολέγιο πως θα ήθελες να έχεις εξελιχθεί;

“Θα ήθελα να είμαι ένας τερματοφύλακας πρώτης εθνικής κατηγορίας σε πρωτάθλημα είτε της Αμερικής, θα ήθελα πολύ να μείνω εκεί και αν όχι στην Αμερική στην Ευρώπη ή και στην Ελλάδα να είμαι κάπου ψηλά και να διαπρέπω. Αυτός είναι ο στόχος μου και για αυτό δουλεύω σκληρά όλα αυτά τα χρόνια και για αυτό θα συνεχίσω να δουλεύω”.

Η θέση του τερματοφύλακα είναι μοναχική και δύσκολη όταν ξεκίνησες να παίζεις από την αρχή καθόσουν κάτω από τα δοκάρια;

“Η αναζήτηση είναι περίεργη. Τώρα πάω πολλά χρόνια πίσω αλλά από μικρός πάντα έβαζα τα γάντια κάποια στιγμή μέχρι που με καθοδήγησαν και οι προπονητές μου και τα έβαλα και μείνανε. Την αγάπησα πολύ αυτή τη θέση. Έχεις δίκιο είναι μοναχική, θέλει την τρέλα της αλλά πρέπει πάντα να δουλεύεις σαν να είσαι ο νούμερο ένα. Θέλει σκληρή δουλειά, υπομονή αφόρητη και πάντα να πιστεύεις στον εαυτό σου.

Αυτό είναι το πιο σημαντικό πράγμα ή πίστη στον εαυτό σου. Υπάρχουν πολλές στιγμές που θα αμφισβητηθείς και θα σε κριτικάρουν. Αν πιστεύεις στον εαυτό σου μπορείς να το αλλάξεις πολύ εύκολα αυτό το πράγμα και να συνεχίσεις να είσαι δυνατός και να εξελίσσεσαι. Αυτό είναι το πιο σημαντικό πράγμα σε έναν τερματοφύλακα η εξέλιξη”.

Έχοντας ήδη πάρει την υποτροφία ποιο είναι το μήνυμα που στέλνεις σε άλλα τα παιδιά που μπορεί να έχουν την ίδια επιλογή το επόμενο καλοκαίρι;

“Να φύγουν κατευθείαν γιατί είναι μια τεράστια ευκαιρία. Απ’ όλες τις απόψεις. Στην ζωή πρέπει να έχεις εναλλακτικές επιλογές, εγώ είμαι αυτής της άποψης. Οι εναλλακτικές είναι αυτές που πάντα θα σε έχουν καλυμμένο. Να κάνεις πάντα αυτό που σου αρέσει. Είτε αυτό λέγεται ποδόσφαιρο, είτε κάτι άλλο. Και επειδή ακριβώς σου παρέχουν εκεί πέρα δυο διαφορετικές εναλλακτικές είναι μια τεράστια ευκαιρία για νεαρούς ποδοσφαιριστές οι οποίοι θέλουν να αναζητήσουν κάτι εξωτερικό. Το ξέρω δεν είναι εύκολο να βρεις μια ομάδα στην Ευρώπη και ειδικά στην παρούσα φάση.

Ξέρω πολύ καλά ότι στην Αμερική δίνουν ευκαιρίες ανεξαρτήτου εθνικότητας. Αν είσαι καλός σε αυτός που κάνεις, αν το αγαπάς και είσαι διατεθειμένος να δουλέψεις θα επενδύσουν σε σένα. Και αυτό που θέλω να πω σε όλους είναι πως αν τους δοθεί μια τέτοια ευκαιρία και ακόμα και να μην τους δίνεται να το κυνηγήσουν οι ίδιοι, να το ψάξουν και να μην το σκεφτούν λεπτό παραπάνω και να φύγουν απευθείας”.

Το βήμα που κάνεις να πας στο εξωτερικό έπαιξε ρόλο και ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν είναι τόσο σεβαστό και δε δίνει ευκαιρίες σε νέα παιδιά;

“Ναι σίγουρα δυστυχώς. Έτσι λειτουργούν στην Ελλάδα. Αυτό αναγκαστικά οδηγεί τον καθένα να βρει τις εναλλακτικές του. Έχεις την επιλογή να ρισκάρεις, να δοκιμάσεις εδώ και να δεις τις δυνατότητες σου. Μπορεί να μην παίξεις όμως. Κανείς δεν στο εγγυάται και δυστυχώς βλέπεις πόσοι νέοι αθλητές καταλήγουν σε χαμηλότερα επίπεδα και μετά είναι πάρα πολύ δύσκολο να αναδειχθείς. Ειδικά όταν είσαι ένα μέλος της μάζας. Εγώ παροτρύνω, είμαι άνθρωπος που θα ήθελα να ζήσω στο εξωτερικό να δοκιμάσω κάτι διαφορετικό, οπότε παροτρύνω κάθε νέο να το δοκιμάσει.

Στην Ελλάδα δεν δίνονται οι κατάλληλες ευκαιρίες, δεν ξέρω το γιατί. Μακάρι να κάνω μια καλή καριέρα και όταν γυρίσω να γίνω και εγώ κάποιος υπεύθυνος και να δίνω περισσότερες ευκαιρίες. Αυτή τη στιγμή δεν είμαι υπεύθυνος και δεν είμαι αυτός που δίνω τις ευκαιρίες, ούτε αναλαμβάνω πόστα στις ομάδες (σ.σ. γέλια)”.

Αν το ποδόσφαιρο στην Αμερική δεν εξελιχθεί όπως θέλεις και έχεις μια πρόταση να επιστρέψεις στο δίλημμα κολέγιο, να ολοκληρώσεις τις σπουδές σου και ποδόσφαιρο τι θα μπει πρώτα;

“Οι σπουδές θα ολοκληρωθούν ούτως η άλλως. Το ποδόσφαιρο είναι η αγάπη μου, αυτό που θέλω να κάνω και είναι αυτό που μου έλεγε ένας φίλος “όταν μπορείς να κάνεις το χόμπι σου επάγγελμα”. Το ποδόσφαιρο έπαιξε για μένα να είναι χόμπι πριν από 2-3 χρόνια. Πλέον για μένα το ποδόσφαιρο είναι επάγγελμα. Το κάνω με φοβερή αγάπη, με φοβερό πάθος.

Προπονούμαι κάθε μέρα και το κάνω γιατί μου αρέσει, δεν με αναγκάζει κανένας. Βεβαίως και θα ήταν το ποδόσφαιρο η πρώτη μου επιλογή αλλά θα έχω κάνει και τις σπουδές μου και θα είμαι ήσυχος με αυτό γιατί θα έχω και μια ακόμα εναλλακτική. Ποτέ δεν ξέρεις όμως τι θα γίνει σε 4-5 χρόνια από σήμερα. Μπορεί να συμβεί οτιδήποτε αλλά μακάρι να έχω κάποια πρόταση από ομάδα της Ευρώπης, της Αμερικής ή της Ελλάδας και να το συνεχίσω. Θα το ήθελα πάρα πολύ και θα το έκανα με πολύ ζήλο όπως και τώρα”.

Τι θα ήθελες να πεις για τα χρόνια που έζησες στον Παναθηναϊκό; Ποιον θα ήθελες να ευχαριστήσεις; Ποιο είναι το μήνυμα σου λίγο πριν φύγεις για την Αμερική;

“Είναι πολλοί άνθρωποι που θέλω να ευχαριστήσω. Αν αρχίσω να λέω, από τους φροντιστές μέχρι τους διευθυντές. Τον κ. Σαμαρά, τον κ. Λάππα, τον κ. Σάμιο, όλους. Πραγματικά τους ευχαριστώ πάρα πολύ γιατί ο Παναθηναϊκός ήταν για μένα όλη μου η εκπαίδευση, μου σχημάτισε την ποδοσφαιρική μου προσωπικότητα, μου φέρθηκαν καλά, ειλικρινά και είμαι πραγματικά ευγνώμων για ότι μου παρείχαν αυτά τα χρόνια και θα παρότρυνα κάθε νέο μικρό να εμπιστευτεί τον Παναθηναϊκό για τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα, είναι ένα τεράστιο σχολείο”.

Η συνέντευξη παραχωρήθηκε στο Sport24.gr

Share this article

Recent posts

Google search engine

Popular categories