Ο Γάλλος με καταγωγή από το Κονγκό μιλάει στο metrosport.gr για το γκέτο του Παρισιού, την Premier League και το νέο ξεκίνημα στον Απόλλωνα Καλαμαριάς
Η ποδοσφαιρική ιστορία του Γκαέλ Ν’ Λουντούλου μοιάζει με παραμύθι ή έστω με ταινία του Μεξικανού σκηνοθέτη, Αλεχάντρο Ινιαρίτου.
Συνέντευξη στον Χάρη Δημαρά
Ένα παιδί μεταναστών από τον Κονγκό που παίζει μπάλα σε προάστιο-γκέτο του Παρισιού και που χάρη στο ταλέντο του καταφέρνει να αλλάξει ζωή για τον ίδιο αλλά και την οικογένειά του. Μιλώντας για αυτήν σε βάζει για δευτερόλεπτα να σκεφτείς εικόνες, στιγμές, αγωνίες, δυσκολίες. Ο 24χρονος επιθετικός φοράει πλέον τη φανέλα του Απόλλωνα Καλαμαριάς και ήδη έχει πετύχει τρία γκολ σε ισάριθμα παιχνίδια. Ένα γκολ ανά παιχνίδι δηλαδή και πολλές περίτεχνες ενέργειες, μαθημένες στα τμήματα υποδομής της Παρί Σεν Ζερμέν. Το ομορφότερο «γκολ» όμως το έβαλε μερικά χρόνια νωρίτερα…
Από τους… δρόμους στην Παρί
Ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο στους δρόμους της «γκετούπολης» του Παρισιού, Viller le Bel, 17 χιλιόμετρα από το κέντρο. Όταν ακούει Παρίσι, «φωτίζεται» ολόκληρος. «Είναι η πόλη μου», και δεν τη συγκρίνει. Ένας φίλος του τον παρακινεί να γίνει μέλος της ομάδας της περιοχής του, απ’ όπου τον ανακαλύπτει η Παρί Σεν Ζερμέν. Παίζει για τα τμήματα υποδομής της και μάλιστα καλείται στην εθνική Κ-16 της Γαλλίας. Τον παρακολουθούν αγγλικοί σύλλογοι (Αρσεναλ, Τότεναμ, Πόρτσμουθ) και καταλήγει στην τελευταία λόγω μιας κρίσιμης λεπτομέρειας: Μέσα στο συμβόλαιο για τον μικρό Γκαέλ συμφώνησε στη μετακόμιση όλης της οικογένειας Ν’ Λουντούλου στην Αγγλία. Ο πατέρας του ήταν οδηγός ταξί στο Παρίσι και η μητέρα του καθαρίστρια, ενώ μαζί μετακόμισαν και τα δύο αδέλφια του. «Η οικογένειά μου ήταν φτωχή και φυσικά αυτό άλλαξε τη ζωή μας. Επαιξα για δύο χρόνια στην Πόρτσμουθ, αλλά όταν υποβιβάστηκε λόγω οικονομικών προβλημάτων από την Premier League αποφάσισα να φύγω».
Ο αδελφός του, Νταν
Ακολούθησε η Λωζάνη στην Ελβετία και έπειτα η Βουλγαρία, σε Τσερνομόρετς και Λοκομοτίβ. Μετά ο Αρης και τώρα ο Απόλλων, σε μια περιοχή που κάποτε υπήρξε επίσης γκέτο προσφύγων ανεξάρτητα αν πλέον έχει αλλάξει φυσιογνωμία. Ίσως παίζει κι αυτό το ρόλο του, κατά ένα «καρμικό» τρόπο, στην εύκολη προσαρμογή του. Όσο για την οικογένεια; Ο 19χρονος αδελφός του Νταν αγωνίζεται στη Σαουθάμπτον και είναι μέλος της εθνικής ελπίδων της Αγγλίας. Οι γονείς του επέστρεψαν στη Γαλλία βλέποντας όμως ότι το μέλλον των παιδιών τους, χάρη στη «στρογγυλή θεά» δε θα είναι πια το ίδιο.
«Βασικός μας αντίπαλος ο… εαυτός μας»
Για τον Απόλλωνα Καλαμαριάς μόνο καλά λόγια έχει να πει ο Γκαέλ. «Είναι πολύ όμορφα εδώ, η διοίκηση, ο προπονητής όλα είναι εξαιρετικά. Είναι πολύ θετικό ότι αρκετοί παίκτες γνωριζόμαστε από παλιά, μας ξέρει ο προπονητής και μας κατευθύνει σωστά. Κάναμε μια πολύ καλή αρχή, όμως είναι πολύ σημαντικό να συνεχίσουμε έτσι». Για τα τρία του γκολ, τη συνεργασία του με τους συμπαίκτες του, τον Δημήτρη Καλαϊτζίδη, τόνισε: «Δουλεύουμε πολύ και προσπαθούμε να γινόμαστε καλύτεροι από παιχνίδι σε παιχνίδι. Τα πάμε πολύ καλά με τον Πόποβιτς, είναι τρομερός εκτελεστής και τον Λεωνίδα, που είναι εξαιρετικός ποδοσφαιριστής και παίζει για την ομάδα. Ο κόουτς είναι αρκετά σκληρός και απαιτητικός με μένα και με όλους και δεν είναι εύκολο να ανταποκριθείς πάντα. Όμως σε κάνει καλύτερο και στο τέλος πάντα αισθάνεσαι χαρούμενος». Για τη συνέχεια επεσήμανε με νόημα: «Ο βασικός μας αντίπαλος είναι ο ίδιος μας ο εαυτός. Το πρωτάθλημα είναι δυνατό», ενώ σε ερώτηση για τον Άρη, απέφυγε: «Δε θέλω να πω, γιατί θα πω πολλά. Εύχομαι το καλύτερο στον Αρη και να πετύχει τον στόχο του».
Φωτογραφίες: Κώστας Μιχαλόπουλος
