Την τελευταία πενταετία η Πόρτο έχει έσοδα άνω των 200 εκατομμυρίων ευρώ από πωλήσεις παικτών της ακαδημίας της, την οποία νοικιάζει με 500 ευρώ τον μήνα!
Γράφει ο Σωτήρης Μήλιος
Βρίσκεται στο κουρμπέτι από το 1982! Όσο κι αν ψάξει κανείς, δεν θα βρει άλλον πρόεδρο ποδοσφαιρικής ομάδας με περισσότερα συνεχόμενα χρόνια στο τιμόνι από αυτόν. Επίσης, δεν θα βρει κανείς άλλον πρόεδρο με περισσότερους από τους 65 τίτλους που έχει πανηγυρίσει με τους «δράκους».
Πραγματικό κράτος εν κράτει, ο Πίντο ντα Κόστα σφράγισε και σφραγίζει με την (αμφιλεγόμενη) παρουσία του, την Πόρτο, το πορτογαλικό ποδόσφαιρο, την πορτογαλική οικονομία και τον τρόπο που κινείται η ποδοσφαιρική αγορά.
Σε αυτές τις τέσσερις δεκαετίες, είδε το ποδόσφαιρο να αλλάζει πάμπολλές φορές, μα εκείνος πάντα έβρισκε τον τρόπο να προσαρμόζεται σε κάθε συνθήκη. Μέχρι που κάποια στιγμή, έγινε εκείνος το σημείο αναφοράς. Εκείνος, άρχισε να θέτει τους κανόνες του παιχνιδιού.
Έγινε το επίκεντρο της ποδοσφαιρικής εξέλιξης, αφήνοντας τους άλλους να ψάχνουν το μυστικό της επιτυχίας του. Όλοι θέλουν «να γίνουν σαν την Πόρτο», μα ελάχιστοι τα καταφέρνουν. Διότι πίσω από το οικοδόμημα των «δράκων» κρύβονται δεκαετίες σκληρής δουλειάς, προγραμματισμού, τεχνογνωσίας, γνωριμιών, αλλά και… διαπλοκής.
Ελάχιστες επιχειρήσεις στον κόσμο κλείνουν τα γραφεία τους την Παρασκευή και ανοίγουν την Δευτέρα με ένα έμβασμα 75 εκατομμυρίων ευρώ στον λογαριασμό τους.
Η πρωταθλήτρια Πορτογαλίας, μέσα σε λιγότερο από 48 ώρες, έστειλε τον Φάμπιο Βιέιρα στην Άρσεναλ έναντι 35 εκατομμυρίων ευρώ και είναι έτοιμη να παραχωρήσει στην Παρί Σεν Ζερμέν και τον Βιτίνια για άλλα 40.
Αμφότεροι, γεννηθέντες το 2000, στη φουρνιά που κατέκτησε το Uefa Youth League του 2019. Αμφότεροι homegrown players, παιδιά της ακαδημίας της. Αμφότεροι με μόλις μία «γεμάτη» σεζόν στο βιογραφικό τους. Ε, και λοιπόν; Από πίσω περιμένουν οι επόμενοι. Ας είναι καλά το εργοστάσιο παραγωγής ταλέντων της Olival.
Το μεγαλύτερο επίτευγμα του Πίντο ντα Κόστα δεν είναι κάποιος από τους 65 τίτλους που κατακτήθηκαν στο χορτάρι, μα ένας που κερδήθηκε σε γραφεία και σκοτεινούς διαδρόμους.
Το καλοκαίρι του 2002, οι δράκοι εγκαινίασαν το «Centro de Treinos e Formação Desportiva PortoGaia», το προπονητικό τους κέντρο στην περιοχή της Villa Nova de Gaia, το οποίο ο παλιός πρόεδρος της FIFA, Ζοάο Χάβελανζ είχε χαρακτηρίσει τότε, ως το κορυφαίο στον κόσμο.
Κατασκευάστηκε εξ’ ολοκλήρου από τον Δήμο, αφού το έργο μπήκε στο πακέτο για το Euro 2004 που θα φιλοξενούσε η Πορτογαλία και παραχωρήθηκε για τα επόμενα 50 χρόνια με μία «περίεργη» σύμβαση leasing στην Πόρτο.
Η συμφωνία ακόμα και σήμερα προκαλεί γέλιο. Οι δράκοι δεσμεύτηκαν ότι μέχρι το 2052 θα νοικιάζουν τον χώρο 80 στρεμμάτων και τις υπερσύγχρονες εγκαταστάσεις (για τις οποίες δεν έδωσαν φράγκο), δίνοντας… 500 ευρώ τον μήνα!
Η τοπική εφημερίδα Diario De Noticias υπολόγισε ότι με αυτή τη σύμβαση, η Πόρτο θα χρειαστεί 2666 χρόνια για να ξεπληρώσει το κεφάλαιο που επενδύθηκε από τον τοπικό Δήμο για το προπονητικό της κέντρο, όμως χάρη σε αυτό το στρατηγικό πλεονέκτημα αποφάσισε να αξιοποιήσει σοβαρά αυτό το… Θεόσταλτο δώρο.
Όλοι ξέρουν πως οι δράκοι αποτελούν τον κορυφαίο ενδιάμεσο σταθμών Λατίνων, που θέλουν να φτάσουν στο top επίπεδο. Μόνο την τελευταία δεκαετία η Πόρτο μοσχοπούλησε τους Φαλκάο, Χουλκ, Χάμες Ροντρίγκες, Μανγκαλά, Τζάκσον Μαρτίνες, Μιλιτάο, Λουίς Ντίας -κανείς εξ΄αυτών δεν πουλήθηκε για λιγότερα από 35 εκατομμύρια ευρώ.
Μόνο που εδώ και λίγα χρόνια οι δράκοι αποφάσισαν να εξάγουν τα δικά τους προϊόντα με το δικό τους ISO. Την τελευταία πενταετία έβαλαν στα ταμεία τους πάνω από 200 εκατομμύρια ευρώ, μόνο από παίκτες που παρήγαγαν οι ίδιοι από την ακαδημία τους!
Ο Φάμπιο Σίλβα πήγε για 40 στην Γουλβς, όσα θα κοστίσει και ο Βιτίνια στην Παρί. Ο Αντρέ Σίλβα παραχωρήθηκε στην Μίλαν για 38 και ο Φάμπιο Βιέιρα στην Άρσεναλ για 35. Ο Ρουμπέν Νέβες κόστισε μόλις 18 στην Γουλβς και ο Νταλότ 22 στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.
Αν σε αυτά προσθέσουμε «μικροποσά» (κάτω των 5 εκατομμυρίων ευρώ) για παίκτες όπως ο Γκονσάλο Πασιένσια, ο Ζοσέ Σα, ο Γκαλένο, τότε το ποσό ξεπερνά τα 200 εκατομμύρια ευρώ, χωρίς να βάζουμε μέσα, έσοδα από ποσοστά μεταπώλησης, τροφεία και loan fee από δανεισμούς!
Δεν είναι κάτι που έτυχε, είναι μία συνειδητή επιλογή, που συνδυάζει πλάνο και γνώση.
Δεν είναι θέμα μιας καλής φουρνιάς, είναι θέμα know how.
H Πόρτο του Σέρτζιο Κονσεϊσάο έδωσε φέτος το 30,7% του χρόνου συμμετοχής στα 8 παιδιά από τις ακαδημίες της, που αποτελούσαν το 1/3 του ρόστερ.
Δεν το έκανε για να τους «ψήσει», ούτε θυσίασε κάποιον στόχο της. Κατέκτησε το πρωτάθλημα, κάνοντας μόλις μία ήττα (!), πήρε το κύπελλο κι έφτασε ως τους «16» του Europa League, παρουσίασε μία υπέροχη, σύγχρονη ομάδα, που μύριζε ενθουσιασμό, νιάτα, αθλητικότητα, ταλέντο και υπενθύμισε εκ νέου ότι οι ομάδες χτίζονται, δεν αγοράζονται.
Την ίδια στιγμή, η ελληνική Super League ήταν ουραγός σε όλα τα πρωταθλήματα της Ευρώπης, οι ομάδες τους έδωσαν μόλις το 4% του χρόνου σε παίκτες της ακαδημίας τους, με εξαίρεση τον Αστέρα Τρίπολης και τον ΠΑΟΚ (έλεω Τσιγγάρα, Λύρατζη), όλες οι υπόλοιπες ελληνικές ομάδες έδωσαν λιγότερο από το 10% του συνολικού χρόνου συμμετοχής σε παιδιά από τις ακαδημίες τους.
«Ε, τότε τι τις έχουν;», είναι το εύλογο ερώτημα. Έλα, ντε; Ίσως για να τροφοδοτούν με παίκτες τις Β’ ομάδες και διάφορους περιφερειακούς συλλόγους. Ίσως, επειδή πρέπει να έχουν υποχρεωτικά. Όχι πάντως επειδή πιστεύουν σε αυτό που διδάσκουν και σε αυτό που παράγουν.
Στα λόγια όλοι θέλουν να γίνουν σαν την Πόρτο. Στην πράξη, το μοντέλο της απέχει έτη φωτός από οτιδήποτε ελληνικό…
