Στις ακαδημίες του Ολυμπιακού κάνει τα πρώτα του βήματα στο ποδόσφαιρο ο γιος του Πέτρου Λαγούτη, Γιώργος, ο οποίος μίλησε για τα «ερυθρόλευκα» αισθήματά του.
Αναλυτικά το κείμενο της «ερυθρόλευκης» ΠΑΕ
Θέατρο, σινεμά, τηλεόραση, ποδόσφαιρο. Θέαμα, αναγνωρισημότητα και προβολή. Πολλά είναι αυτά που «δένουν» έναν ηθοποιό μ’ έναν ποδοσφαιριστή. Ο Πέτρος Λαγούτης που είχε παίξει για χρόνια ποδόσφαιρο αλλά τον κέρδισε η υποκριτική βλέπει τον μικρό υιό του, Γιώργο ,να μαθαίνει ποδόσφαιρο στην Κεντρική Σχολή του Ολυμπιακού στο Ρέντη και καμαρώνει.
«Ήθελε ν΄ ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο και το έπραξε. Εγώ μαζί με την μητέρα του (σ.σ Μυρτώ Αλικάκη) και για τον Γιώργο και για τον Δημήτρη θέλουμε να ασχολούνται με πράγματα που τους γεμίζουν και τους κάνουν ευτυχισμένους. Δεν έχουμε παρέμβει καθόλου. Στηρίζουμε τις επιλογές τους».
«Παίζουμε σ’ άλλη θέση. Εγώ ήμουν κεντρικός χαφ. Έπαιζα και επιτελικός αλλά και κόφτης. Ο Γιώργος είναι δεξί εξτρέμ στην ομάδα του. Να σου πω κάτι. Δεν είμαι από τους γονείς εκείνους που τα παιδιά τους θέλουν να κάνουν αυτά που δεν έκαναν αυτοί».
«Μου άρεσε και το θέατρο. Σπούδασα και μου άρεσε. Πήγα και για Ναυτιλιακές σπουδές στον Πειραιά αλλά άφησα κάτι μαθήματα και δεν τελείωσα ποτέ».
Υπάρχουν κοινά ανάμεσα στα δυο επαγγέλματα;
«Πολλά. Η πορεία μου στο ποδόσφαιρο με βοήθησε πολύ στο θέατρο. Θέλουν και τα δυο τεχνική, τακτική και ομαδικό πνεύμα. Στο θέατρο εάν είσαι ατομιστής δεν προχωράς. Το ίδιο και στο ποδόσφαιρο».
«Μ’ έκανε ο παππούς και οι φίλοι μου. Μεγάλωσα με τον Ολυμπιακό. Είναι σχέση πάθους αυτή που έχω με τον Ολυμπιακό. Χαίρομαι που τον βλέπω κάθε χρόνο πιο δυνατό και είμαι περήφανος και για την ευρωπαϊκή μας παρουσία. Σαν κλαμπ έχουμε δυνατότητες να φτάσουμε πιο ψηλά στην Ευρώπη. Από τον Ολυμπιακό μου άρεσε όταν ήμουν πιο μικρός ο Σάββας Κωφίδης. Όταν ήρθε στην ομάδα τρελάθηκα. Είδωλο μου ήταν ο Μαραντόνα. Θα σου πω και μια… αμαρτία. Μου άρεσε και ο Σαραβάκος. Είχα ένα δωμάτιο γεμάτο με κόκκινες αφίσες και κάπου είχε και μια αφίσα του Σαραβάκου φυσικά όχι με τα πράσινα. Φορούσε μια φόρμα».
-Τα παιδιά έγιναν μόνοι τους Ολυμπιακοί;
«Φυσικά. Ήθελαν. Τι άλλο να γίνονταν; Ο μεγάλος, ο Δημήτρης, έχει παίξει και αυτός μπάλα αλλά σταμάτησε. Ο μικρός μου είπε θέλω να ξεκινήσω. Τον ρώτησα που θέλει να τον πάω. Μου απάντησε: «Στον Ολυμπιακό». Ήρθαμε πέρσι στο Summer Camp της ΠΑΕ Ολυμπιακός και μετά γραφτήκαμε στη Σχολή Ρέντη».
-Θ’ ακολουθήσει αυτό το επάγγελμα; Είναι καλός;
«Αυτό είναι δικό του θέμα. Όπως σου είπα και εγώ και η μητέρα του τον στηρίζουμε σ’ ότι αποφασίσει. Εγώ να σου πω δεν θέλω να γίνει ποδοσφαιριστής και να παίξει σε μικρές κατηγορίες και ομάδες. Από Ολυμπιακό και πάνω θέλω. Δεν είναι εγωιστικό αυτό που λέω. Ξέρω ότι θα δώσει πάρα πολλά και θα πάρει πολύ λίγα εάν δεν παίξει σε μεγάλη ομάδα. Δεν αξίζει».
-Είναι ευχαριστημένος από τις συνθήκες στην Κεντρική Σχολή;
«Ναι. Κάνουν μια καλή προσπάθεια όλοι εδώ και ξεχωρίζει η Σχολή. Άλλωστε στον Ολυμπιακό είμαστε δεν θα μπορούσε να μην είναι καλά. Είναι καλό το κλίμα και ο προπονητής του (σ.σ Θωμάς Ροκάι) είναι και παιδαγωγός. Έτσι πρέπει να είναι οι προπονητές σ’ αυτές τις ηλικίες».
Πόσο δύσκολο είναι για τους γονείς να …τρέχουν για τις δραστηριότητες των παιδιών;
«Τα παιδιά είναι προτεραιότητα μας. Εντάξει η απόσταση είναι θέμα. Εμείς φεύγουμε από Ζωγράφου για να έρθουμε Ρέντη. Τόσο εγώ όμως όσο και η μητέρα τους που έχουμε μοιράσει αυτές τις υποχρεώσεις των παιδιών αποζημιωνόμαστε όταν τα βλέπουμε ευτυχισμένα».