Αγαπητέ γονιέ, και όμως, το παιδί σου είναι όντως ο Μέσσι!
Και ο Ροναλντίνιο. Και ο Μπατιστούτα. Και ο Τόττι. Και ο Κριστιάνο Ρονάλντο. Και κάθε άλλος mega-αστέρας, που θεωρείς πως είναι.
Όχι όμως για τους λόγους που φαντάζεσαι.
Είναι ο Μέσσι, γιατί και το παιδί σου, όπως ο mega – star της Μπαρτσελόνα έχει ανάγκη από ένα υποστηρικτικό περιβάλλον για να ανθίσει και να ξεδιπλώσει τις αρετές του. Κάτω από την αφόρητη πίεση της ανάγκης κατάκτησης ενός Παγκοσμίου Κυπέλλου από την Αργεντινή, κάτω από τα τεράστια πρέπει χωρίς καμία εναλλακτική, ο Μέσσι έσπασε. Το ίδιο θα πάθει και το παιδί κάτω από τις δικές σου αφόρητες πιέσεις.
Είναι ο Ροναλντίνιο γιατί έχει ανάγκη το παιχνίδι. Να αναπνέει παιχνίδι, να ονειρεύεται παιχνίδι, να χαμογελάει πλατιά όταν αγωνίζεται, να μαθαίνει από το παιχνίδι, να καλλιεργεί τη φαντασία μέσα από το παιχνίδι και να βγάζει τις ικανότητές του παίζοντας ελεύθερο. Όχι ασφυκτιώντας. Στα ασφυκτικά και γεμάτα περιορισμούς περιβάλλοντα ο Ροναλντίνιο θα ήταν δυστυχισμένος. Το ίδιο και το παιδί σου.
Είναι και ο Μπατιστούτα. Γιατί όπως ο μεγάλος Γκαμπριέλ, έχει ανάγκη να παθιαστεί, να ζήσει την κάθε στιγμή στο έπακρο. Να νιώσει ήρωας σε έναν χώρο που τον θεωρεί δικό του, παρά τα λάθη και τις απογοητεύσεις. Να νιώσει μάγκας γι’ αυτό που πετυχαίνει κόντρα στα εμπόδια, κόντρα σε ισχυρότερα σύνολα.
Είναι και Τόττι. Γιατί έχει ανάγκη να αφοσιωθεί και να του αφοσιωθούν. Να αγαπήσει την οικογένειά του και να αγαπηθεί από αυτήν. Και να τα δώσει όλα γι’ αυτήν, ξέροντας ότι και οι δικοί του άνθρωποι τα δίνουν όλα γι αυτό. Μια οικογένεια που θα είναι το λιμάνι του, η υπερηφάνεια του και το σημείο αναφοράς του.
Είναι και Κριστιάνο Ρονάλντο. Γιατί όταν δεν πετυχαίνει αυτό που ποθεί, θα κλάψει, θα γκρινιάξει, θα πεισμώσει, θα ψάξει να βρει χίλιους τρόπους να το καταφέρει. Και στις νίκες πάλι θα κλαίει από χαρά. Νιώθοντας ότι είναι αυτός το κέντρο των πάντων. Και ίσως όντως να είναι το κέντρο των πάντων. Τουλάχιστον για εσένα.
Το παιδί σου, γονιέ, είναι τελικά ο Μέσσι που φαντάζεσαι. Όχι στο ποδόσφαιρο. Εκεί μάλλον έχει απειροελάχιστες πιθανότητες το κατορθώσει. Είναι όμως ο Μέσσι της ζωής σου.
Και όπως η οικογένεια του Μέσσι έμαθε στον μικρό Λιονέλ, να κλείνει τα αυτιά στα πειράγματα των άλλων που τον έλεγαν «ψύλλο» γιατί ήταν κοντούλης και αδύνατος και ήταν υποστηρικτική με κάθε τρόπο σε αυτόν για να κυνηγήσει το όνειρό του να παίξει μπάλα, έτσι κι εσύ έχεις χρέος να είσαι υποστηρικτικός στο δικό σου παιδί. Στήριγμα, στη δύσκολη καθημερινότητα. Εκεί που πρέπει να βρει τρόπους να νικάει. Κυρίως τον ίδιο του τον εαυτό.
Και εσύ, στην πορεία αυτή, μπορείς να πανηγυρίζεις. Πάντα με αξιοπρέπεια, πάντα με ταπεινότητα.
