Συνέντευξη στον Γιώργο Βροντάκη
Στις 21 Σεπτεμβρίου του 2015, ο τότε τερματοφύλακας του Άρη και πρώην της ΑΕΚ ανακοίνωσε την απόσυρσης του από την ενεργό δράση όχι λόγω κάποιου προβλήματος υγείας, αλλά λόγω του διδακτορικού του στη Μοριακή Βιολογία στο Πανεπιστήμιο της Αλεξανδρούπολης.
Τέτοιες ιστορίες δεν συναντάς συχνά. Ποδοσφαιριστές που έπαιξαν σε επαγγελματικό επίπεδο, αλλά αποφάσισαν… πριν την ώρα τους να μην κλωτσούν πλέον μπάλα, αλλά να ασχοληθούν με κάτι άλλο που μπορεί να τους προσφέρει τα προς τα ζην για πολλά χρόνια.
Άλλωστε, οι ποδοσφαιριστές έχουν… ημερομηνία λήξης!
Γιάννη, είσαι ένα χρόνο μακριά από τα γήπεδα. Σου έλειψε κάτι;
«Πέρασε πολύ γρήγορα ο καιρός και ειλικρινά δεν είχα καν το χρόνο να το νιώσω έντονα. Μεταβατικό στάδιο ας πούμε όπου προσπάθησα κυρίως να προγραμματίσω όσο είναι δυνατόν τις επόμενες κινήσεις και αποφάσεις».
Πως πέρασε αυτός ο ένας χρόνος; Τι ακριβώς έχεις κάνει;
«Ημουν κυρίως στην Αλεξανδρούπολη και μια απουσία ενός μηνός λόγω των στρατιωτικών υποχρεώσεων όπου παρουσιάστηκα στο κέντρο. Ακολούθως ήρθε η μετάθεση όπως περίμενα στον Έβρο και λόγω διδακτορικού αλλά και επειδή το δήλωσα. Οπότε μπορούσα με κάποια δυσκολία βέβαια να συνεχίζω το διδακτορικό. Στον όποιο ελεύθερο χρόνο φρόντιζα να αθλούμαι γιατί είναι τρόπος ζωής και δεν αλλάζει αυτό εύκολα, παίζοντας μπάσκετ στην τοπική ομάδα, τον Εθνικό Αλεξανδρούπολης».
Μετάνιωσες για την απόφαση σου να αφήσεις το ποδόσφαιρο;
«Κάθε απόφαση είναι δύσκολη ακόμη και για το πιο απλό πράγμα. Στην αρχή δεν ήξερα αν έκανα καλά. Υπήρχαν φορές που σκεφτόμουν ότι ίσως δεν ήταν σωστό και άλλες το αντίθετο. Όσο περνούσε ο καιρός, μέσα μου ένιωθα όλο και πιο καλά. Ακόμη μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και σιγουριά. Υποτίθεται πως ο αθλητισμός προάγει την ελεύθερη σκέψη, την κριτική σκέψη, καλλιεργεί το πνεύμα, πλάθει ανθρώπους με υπευθυνότητα και πειθαρχία. Ελάχιστοι είναι οι άνθρωποι του χώρου που θα ενδιαφερθούν για την εξέλιξη ενός παιδιού όσον αφορά την προσωπικότητα και το χαρακτήρα του. Είχα την τύχη να γνωρίσω μερικούς. Μοιραία, ένιωσα πιο ελεύθερος και συνειδητοποιημένος αφού σταμάτησα».
Που σε βρίσκουμε τώρα;
«Αυτή την περίοδο βρίσκομαι στην Αλεξανδρούπολη όπου συνεχίζω το διδακτορικό μου, καθώς οι στρατιωτικές υποχρεώσεις με καθυστέρησαν αρκετά. Με ελάχιστη στήριξη φυσικά από το κράτος. Αν όλα αυτά ακούγονται ως “γκρίνια”, στην πραγματικότητα δεν ισχύει! Είμαι με το χαμόγελο και με πολύ καλή διάθεση καθημερινά, απλά όπως όλοι μας πλέον λίγο εως πολύ, ο καθένας στον τομέα του έρχεται πρόσωπο με πρόσωπο με κάτι ανάλογο»!
Παρακολουθείς ποδόσφαιρο;
«Δεν παρακολουθώ ποδόσφαιρο όσο θα πίστευα πως θα έκανα. Το αγγλικό πρωτάθλημα αξίζει από κάθε άποψη να το παρακολουθήσει κάποιος. Για το ελληνικό… προσπαθώ!»
Τον Άρη πως τον βλέπεις φέτος;
«Ο Άρης έχει σταθερότητα και συνοχή. Ίδια διοίκηση, ίδιος προπονητής, κατά μεγάλο ποσοστό ίδιοι ποδοσφαιριστές πράγμα σπάνιο για τα ελληνικά δεδομένα. Όσοι ήρθαν καινούριοι έχουν πλούσιο βιογραφικό. Φυσικά και δεν θα είναι εύκολο το έργο της ανόδου, αλλά με συνέπεια, σοβαρότητα και έχοντας απλά σταθερή απόδοση θα πετύχει».
Ενα χρόνο τώρα βλέπεις να έχει αλλάξει κάτι στο ελληνικό ποδόσφαιρο;
«Κάποτε ήμουν αρκετά μικρότερος το 2004 θυμάμαι να λένε στην τηλεόραση, εφημερίδες, site, πως είναι ευκαιρία μας πλέον να αλλάξουμε το ποδόσφαιρο. Να βασιστεί σε σταθερές δομές και να δημιουργηθεί, γιατί όχι, μια σχολή ποδοσφαίρου, όπως ας πούμε έχουν οι Ολλανδοί, οι Γερμανοί, οι Ισπανοί. Ακόμα το θυμάμαι και δυστυχώς….γελάω. Αν λοιπόν μέσα σε 12 χρόνια δεν άλλαξε τίποτα, μάλλον άλλαξε αλλά όχι προς το καλύτερο.. πώς είναι εφικτό να βελτιωθεί έστω, μέσα σε ένα χρόνο; Νομίζω λέγοντάς το συνεχώς έχουμε κουραστεί όλοι και πλέον η αδιαφορία είναι το φυσικό επακόλουθο».
Τι σε χάλασε στο ελληνικό ποδόσφαιρο;
«Αυτό που με απογοητεύει και με στεναχωρεί είναι κάτι πιο συνολικό από το ελληνικό ποδόσφαιρο που όμως είναι κι αυτό μέρος του. Έχουμε μια χώρα που μπορεί να είναι αυτάρκης κι ανεξάρτητη από κάθε είδους εξουσία και επιρροή. Εμείς οι ίδιοι είμαστε αιχμάλωτοι του μικρού μυαλού μας. Τρωγόμαστε με τα ρούχα μας.
Νιώθω ότι δεν θέλουμε στην ουσία να αλλάξει τίποτα. Και όσοι προσπαθούν να το κάνουν, καταφέρνουν απλά να γρατζουνίσουν το θηρίο. Να μη μιλάω γενικά λοιπόν κι ας απαντήσω μόνο για το ποδόσφαιρο με ένα παράδειγμα. Την προηγούμενη αγωνιστική έγινε ολόκληρο θέμα αν έπρεπε να διακοπεί το παιχνίδι λόγω πυρσών (Ολυμπιακός – ΠΑΟΚ) κλπ. Την αμέσως επόμενη οι φίλαθλοι που την προηγούμενη διαμαρτύρονταν παραλίγο να σκοτώσουν άνθρωπο. Τότε άρχισαν να διαμαρτύρονται οι πρώτοι λέγοντας “ορίστε κι εσείς τα κάνετε”. Η ουσία ήδη χάθηκε! Ποιό ποδόσφαιρο! Ποιά χαρά για τη νίκη! Ποιά αξία! Ποιό το νόημα τελικά»!
Μιλάς με παλιούς συμπαίκτες;
«Μιλάω με αρκετά παιδιά από όλη μου τη διαδρομή στο χώρο. Χαίρομαι που αγωνίζονται και ξέρω προσωπικά πως έχουν ήθος και αξίες τις οποίες υπερασπίζονται. Ελπίζω να αποτελούν παράδειγμα ειδικότερα στους νεότερους μήπως και αυτοί μπορέσουν να σταματήσουν εν αρχή τη σήψη και εν συνεχεία να αναστρέψουν την πορεία»!
Τι πιστεύεις είναι χειρότερο στο ελληνικό ποδόσφαιρο; Οι διαιτητές, οι παράγοντες, οι ποδοσφαιριστές;
«Γιώργο, όλοι μας είμαστε μέλη της ίδιας κοινωνίας, έχουμε λίγο πολύ τις ίδιες επιρροές, τις ίδιες πληροφορίες.. Από εκεί και πέρα έχει να κάνει με το μυαλό του καθενός, αλλά η ευθύνη βαραίνει όλους το ίδιο. Αν έστω και μία από τις κατηγορίες που ανέφερες ήθελε αληθινά να αλλάξει, πιστεύεις δε θα άλλαζε η κατάσταση;»
Τι εύχεσαι στον Άρη;
«Εύχομαι άνοδο στον Άρη! Άνοδο έχοντας καταφέρει να απαλλαγεί από τις δικές του πληγές ώστε να αποτελεί ένα υγιές σωματείο σε κάθε επίπεδο»!
