Το καλοκαίρι είχε εννέα γκολ, πέντε ασίστ και… μηδέν «μεγάλες» ομάδες να ενδιαφέρονται. Σήμερα, ο Χρήστος Αλμπάνης είναι περιζήτητος και ένα από τα πιο «καυτά» ονόματα στο μεταγραφικό παζάρι!
Πολλοί κάνουν, ήδη, λόγο για τον νέο Κώστα Φορτούνη. Αν θέλουμε να είμαστε πραγματιστές είναι κάτι που θα έπρεπε να απασχολήσει τον… αυθεντικό Φορτούνη, ο οποίος επί της ουσίας είναι μόλις δύο χρόνια μεγαλύτερος από τον φρέσκο, αλλά έχει επιτρέψει στον εαυτό του να παίζει ως παλαίμαχος! Η φθίνουσα πορεία του μέσου του Ολυμπιακού, ωστόσο, δεν είναι το θέμα. Η αύξουσα πορεία του Χρήστου Αλμπάνη, μάλιστα. Γι’ αυτήν να – και θα – μιλήσουμε, αφού σε αντίθεση με τον συντοπίτη του, γνωρίσαμε την ύπαρξη του 24χρονου μεσοεπιθετικού εν έτει 2017. Μόλις εφτά χρόνια μετά τους Γερμανούς σκάουτερ! Δεν είναι ότι μας πήρε και πολύ.
Το… φρούτο της Καλαμπάκας!
Συνεντεύξεις δεν έχει δώσει πολλές. Πιθανότατα, επειδή δεν του ζητούσαν πολλές μέχρι το προηγούμενο καλοκαίρι. Ο Χρήστος Αλμπάνης είναι γεννημένος στις 5 Νοεμβρίου του 1994 και κατάγεται από την Καλαμπάκα. Δεν έχει καν δική του σελίδα στην ελληνική «Βικιπαίδεια», σε αντίθεση με τον Αντίνοο Αλμπάνη, ο οποίος είναι και η πιο δημοφιλής αναζήτηση με το συγκεκριμένο «επώνυμο». Μαθαίνουμε για εκείνον από την Γερμανία. Πώς ξεκίνησε στα Μετέωρα, έπαιξε στη Δήμητρα-Απόλλων (σ.σ. ομάδα και του Κώστα Φορτούνη) και πώς το 2010 ο Πουγιόλ, όπως τον φώναζαν στη γειτονιά λόγω του πυκνού της κεφαλής του, έφυγε για την Γερμανία. Δεν είχε κλείσει καν τα 16 του χρόνια.
Η μεταγραφή του δεν έπαιξε σε πολλά μέσα. Μόνο σε ορισμένα, τα οποία ασχολούνται με τις υποδομές στην Ελλάδα και, φυσικά, στο blog της πρώτης ομάδας του, η οποία με μία cult ανακοίνωση ευχήθηκε καλή επιτυχία στον πρώην παίκτη της.
«Ο Χρήστος έκανε το μεγάλο άλμα στην καριέρα του και πήρε μεταγραφή στην ομάδα των U17 της Βέρντερ Βρέμης. Ο Χρήστος βγήκε από τα σπλάχνα των Μετεώρων και από νωρίς φάνηκε το μεγάλο του ταλέντο. Ευχόμαστε στον Puyol, αυτό είναι το ψευδώνυμο του, alles gut in Deutschland. H διοίκηση των Μετεώρων εξέδωσε την κάτωθι συγχαρητήρια επιστολή:
«Το ιστορικό σωματείο ΑΣ ΜΕΤΕΩΡΑ συγχαίρει και εύχεται πολλές επιτυχίες στον νεαρό ΧΡΗΣΤΟ ΑΛΜΠΑΝΗ του ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ για την μεταγραφή του στην ΒΕΡΝΤΕΡ ΒΡΕΜΗΣ (κατηγορία U-17) .
– Αγαπητέ Puyol , ευχόμαστε να εγκλιματιστείς ταχύτατα στις νέες συνθήκες και στη νέα ομάδα και να ξετυλίξεις το πηγαίο ταλέντο σου, αλλά και τις αρετές και γνώσεις που αποκόμισες από την φυσική σου οικογένεια και από το σωματείο μας που για πάνω από 10 χρόνια αποτελούσε την δεύτερη οικογένεια σου.
Αγαπητοί γονείς, ευχόμαστε σύντομα να δείτε στο πρόσωπο του Χρήστου την καταξίωση και τις επιβραβεύσεις και γρήγορα να πάρουν την σκυτάλη ο Σταύρος και ο Αλέξανδρος».
Ορισμένες ορθογραφικές διορθώσεις ήταν επιβεβλημένες, όμως δε γινόταν να αφαιρεθεί λέξη από την ανακοίνωση, διότι θα έχανε την αξία της. Ο Χρήστος πριν καταλάβει καλά-καλά τι γινόταν έφευγε για την Γερμανία, προκειμένου να γνωρίσει το ποδόσφαιρο, αλλά και τον εαυτό του. Σήμερα, δηλώνει λάτρης του Ντοστογιέφσκι (!!!!) και ξεχωρίζει ως αγαπημένο του βιβλίο το «Έγκλημα και τιμωρία». Θαυμάζει και τον Ροναλντίνιο, αλλά αυτό το είχε πάντα. Τα υπόλοιπα το… συνέβησαν στην πορεία!
Μόνος στο… σπίτι!
Η Γερμανία είχε για εκείνον τρεις στάσεις. Ξεκίνησε βόρεια με την Βρέμη, συνέχισε νοτιότερα με την Φρανκφούρτη και κατέληξε στα σύνορα με την Ελβετία και την Φράιμπουργκ. «Σε έναν ποδοσφαιριστή δεν του δίνεται καθημερινά η σπουδαία ευκαιρία να δοκιμάσει στο εξωτερικό, γι’ αυτό κι εγώ την άρπαξα», θα πει σε συνέντευξή του για να συμπληρώσει πώς η ευκαιρία ήρθε τη στιγμή που ούτε καν ο ίδιος δεν είχε αποφασίσει να γίνει επαγγελματίας ποδοσφαιριστής.
«Θα πω μια φράση που δεν ξέρω πως θα ακουστεί: «Δεν το επέλεξα το ποδόσφαιρο αλλά με επέλεξε». 14 ετών προς τα 15 δεν είχα συνειδητοποίησα τι θέλω να κάνω, απλά έκανα το χόμπι μου που ήταν να παίζω ποδόσφαιρο το οποίο εξελίχτηκε στην πορεία και φτάσαμε στο σήμερα».
Στην Γερμανία ήταν λογικό να περάσει ένα σοκ. Έλληνες έβρισκε παντού! Στην Βρέμη είχε κοντά του τον Δημήτρη Φερφελή, ενώ εκείνη την εποχή βρέθηκε και ο Σωκράτης Παπασταθόπουλος στην Βέρντερ. Οι δικοί του άνθρωποι, όμως, ήταν που μέρα με τη μέρα και όσο η νέα πραγματικότητα γινόταν συνείδηση, άρχισαν να του λείπουν. «Η μετακίνηση μου από την Ελλάδα στην Γερμανία για να ακολουθήσω το όνειρό μου έγινε πολύ απότομα και στην αρχή δεν πρόλαβα να συνειδητοποιήσω κάποια πράγματα. Με το πέρασμα του καιρού άρχισα να καταλαβαίνω ότι μου λείπουν η οικογένεια μου και οι φίλοι μου και φυσικά ο τρόπος που ζούσα μέχρι τότε στην Ελλάδα. Παρόλα αυτά έπρεπε να προσαρμοστώ στην νέα μου ζωή γιατί ερχόμενος στην Γερμανία γνώριζα ότι έπρεπε να θυσιάσω κάποια πράγματα για να πετύχω τον στόχο μου».
Οι θυσίες του δεν έπιασαν τόπο. Όχι όπως ονειρεύεται ένα παιδί που φεύγει στο εξωτερικό για να κάνει καριέρα. Δεν ονειρεύεται να επιστρέψει στα 21 του, όμως ο Χρήστος Αλμπάνης έπρεπε να το αποδεχτεί. Στη δεύτερη ομάδα της Βέρντερ δεν θα κατάφερνε πολλά, ούτε στην Άιντραχτ, ούτε στη Φράιμπουργκ. Το 2015 έμεινε ελεύθερος και ο προορισμός ήταν όλα εκείνα που του έλειψαν για μια πενταετία! Το σπίτι του…
Προφήτης… στη Ριζούπολη!
Ο ΑΟ Τρικάλων είχε εξ αρχής το προβάδισμα. Δε θα την έλεγες άσχημη επιλογής για έναν παίκτη που πρέπει στα 21 του χρόνια να ξεκινήσει ουσιαστικά από την αρχή για να φτιάξει το όνομά του. Κι αφού το ποδόσφαιρο τον είχε επιλέξει στα 15 του, δεν μπορούσε μετά από έξι χρόνια ο Χρήστος Αλμπάνης να κάνει διαφορετική επιλογή. Τέλος Ιουλίου του 2015 η είδηση για τη μεταγραφή του παίζει στα τοπικά μέσα ενημέρωσης. Μόνο που προκύπτει διαφωνία στο οικονομικό. Άλλοι το ρίχνουν στις απαιτήσεις του Έλληνα μεσοεπιθετικού που φέρεται να ζητούσε 40.000 ευρώ και άλλοι στα τροφεία που δεν ήθελε να πληρώσει ο ΑΟΤ. Η μεταγραφή ναυαγεί.
Ο Χρήστος Αλμπάνης μένει μετέωρος για έναν ολόκληρο μήνα. Τον πάντα… αγχωτικό Αύγουστο, αφού κινδύνευε να μην βρει συμβόλαιο. Ο Απόλλων τον «γλιτώνει» από το άγχος και στις 31 Αυγούστου ανακοινώνεται η συμφωνία για δύο χρόνια. Ξεκινάει καλά τη σεζόν και μόλις πάει να κάνει το ξεπέταγμα, έρχεται το δυσάρεστο. 8 Νοεμβρίου απέναντι στον Εργοτέλη δίνει ασίστ, 15 Νοεμβρίου απέναντι στον Πανελευσινιακό σκοράρει, 22 Νοεμβρίου και αποχωρεί τραυματίας από τον Βόλο στο 24ο λεπτό. Η διάγνωση είναι η χειρότερη: Ρήξη χιαστών. Η επιλογή είναι μόνο μία. «Έμαθα να είμαι πιο δυνατός», όπως λέει σήμερα και θα επιστρέψει στις υποχρεώσεις του Απόλλωνα την επόμενη σεζόν.