Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΖΩΡΖΟΥ
«Αν θέλεις να κάνεις κάτι, θα βρεις έναν τρόπο. Αν δεν θέλεις, θα βρεις μια δικαιολογία», αναφέρει ένα αραβικό ρητό, που αποτυπώνει σε μεγάλο βαθμό και την επαγγελματική σταδιοδρομία του Βαγγέλη Λάππα. Ο πρώην προπονητής γκολκίπερ της ακαδημίας και της πρώτης ομάδας του Παναθηναϊκού, εδώ και 11 μήνες βγάζει το ψωμί στο Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, όπου φτιάχνει τους τερματοφύλακες της Αλ Ντάφρα, μίλησε για τα μυστικά της θέσης Νο1 αποκλειστικά στο newsacademies.gr.
Μόλις πριν λίγες μέρες εκδόθηκε το πρώτο βιβλίο του, που ονομάζεται «Μεθοδολογία εκπαίδευσης τερματοφυλάκων» και μέσα αναλύει τα σωστά βήματα προπόνησης που πρέπει να ακολουθήσει κάποιος για να «χτίσει» ένα καλό πορτιέρο. Βεβαίως, ο 42χρονος δεν είναι πρωτάρης στον χώρο των εκδόσεων, καθώς κατά το παρελθόν είχε βγάλει ένα DVD για την «Προπόνηση των νεαρών τερματοφυλάκων» για τις ηλικίες 12-16 ετών και φυσικά έχει μεγάλη εμπειρία στον χώρο των ακαδημιών. Πάμε παρέα να γνωρίσετε ένα άριστο επαγγελματία, που μας τον «έκλεψαν» οι Άραβες και θέλουν να τον κρατήσουν εκεί για πολλά-πολλά χρόνια.
«Η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της», όπως λέμε εδώ ή στα ΗΑΕ βρήκες καλύτερες συνθήκες εργασίας;
Δύο είναι οι παράγοντες που με οδήγησαν στην απόφαση να πάω στην Αλ Ντάφρα. Το ένα έχει να κάνει με τις πολύ καλύτερες προοπτικές στο οικονομικό σκέλος και το άλλο είναι η σταθερότητα σε όλα τα επίπεδα και δεν αναφέρομαι μόνο στα χρήματα, αλλά στις συνθήκες εργασίας π.χ. γηπεδικές εγκαταστάσεις.
Ναι, αλλά εσύ δούλευες στον Παναθηναϊκό, δεν ήταν καλά εκεί;
Σίγουρα στον Παναθηναϊκό οι συνθήκες ήταν εξαιρετικές, αλλά μην γελιόμαστε δεν είναι έτσι το αναπτυξιακό ποδόσφαιρο σε όλη την Ελλάδα. Είμαι πολύ χαρούμενος που δούλεψα εκεί και ειδικά τα 5 χρόνια με τον Γιάννη Σαμαρά, τον οποίο θεωρώ μέντορά μου και η συνεργασία δίπλα του ήταν πάνω από όλα χαρά και ευχαρίστηση. Ο κύκλος μου στον Παναθηναϊκό τελείωσε, όπως νομοτελειακά συμβαίνει σε κάθε έκφανση της ζωής και όταν ξαναβγήκα στην αγορά εργασίας ήταν σαν έβγαινα από ένα… παραμύθι (γέλια), ένα προστατευμένο περιβάλλον, που δεν υπάρχει στην συντριπτική πλειοψηφία των ομάδων.
Είσαι ευχαριστημένος, λοιπόν, με την επιλογή σου να συνεχίσεις την καριέρα σου στο Άμπου Ντάμπι, επειδή ακούγονται διάφορες ιστορίες για τα αραβικά κράτη;
Άλλο οι φήμες και άλλο η πραγματικότητα. Εδώ πέρα είμαι πολύ καλά και οι συνθήκες εργασίες είναι εξαιρετικές. Η ομάδα λειτουργεί απολύτως επαγγελματικά και δεν έχω κανένα πρόβλημα.
Τι συμβόλαιο έχεις υπογράψει με την Αλ Ντάφρα;
Για έναν χρόνο, αλλά ήδη μου έχουν κάνει πρόταση να ανανεώσω.
Αυτό σημαίνει ότι θα συνεχίσεις εκεί;
Δεν ξέρω, εξαρτάται από τις προτάσεις που θα έχω. Ας τελειώσει η σεζόν και με ηρεμία θα βάλω κάτω τα πράγματα για να αποφασίσω.
Από την Ελλάδα δεν έχεις κάποια πρόταση;
Η αλήθεια είναι ότι με έχουν πλησιάσει ομάδες από την Ελλάδα, αλλά δεν το βλέπω (γέλια). Ξέρεις είναι δύσκολο να ανταγωνιστούν τις συνθήκες και τους όρους εργασίας που μου παρέχουν εδώ. Ωστόσο, δεν θέλω να αποκλείσω τίποτα, ποτέ μη λες ποτέ…
Δίνεις όμως το στίγμα σου με το βιβλίο σου που εκδόθηκε πρόσφατα. Τι πραγματεύεσαι;
Είναι ένα βιβλίο που έχει την μεθοδολογία προπόνησης τερματοφυλάκων και δεν πρόκειται απλά για θεωρία. Θεωρώ ότι αποτελεί το απόσταγμα της εμπειρίας μου και προέρχεται τόσο από την συνεχή επιμόρφωση, αλλά και από την πρακτική που έχω βιώσει μέσα στα γήπεδα την τελευταία οκταετία.
Τελικά είναι η θέση του τερματοφύλακα η πιο δύσκολη στο ποδόσφαιρο;
Θεωρώ πως είναι η πιο δύσκολη, γιατί κάθε λάθος το πληρώνει. Δεν έχει πίσω του κανένα να τον καλύψει. Γι΄ αυτό και πιστεύω ότι για να γίνει κάποιος τερματοφύλακας πρέπει να το αγαπάει πολύ για να ανταπεξέρχεται στις απογοητεύσεις, που ειδικά στην συγκεκριμένη θέση είναι πολλές.
Αν σου ζητούσαν τις 4-5 βασικές αρετές που πρέπει να έχει ένα παιδί για να γίνει καλός τερματοφύλακας, τι θα έβαζες σε προτεραιότητα;
Πρώτον αγαπάει την θέση πολύ και αυτό να του δίνει έξτρα κίνητρο να ξεπερνάει τις απογοητεύσεις. Δεύτερον να μάθει την θέση μέσα από το ποδόσφαιρο και όχι απλά να σκέφτεται τι συμβαίνει κάτω από τα δοκάρια. Δηλαδή να αναγνωρίζει τι γίνεται μπροστά του, να διαβάζει το παιχνίδι και να συμμετέχει ενεργά ακόμα και όταν η μπάλα είναι μακριά από την εστία. Τρίτον να αποδεχτεί ότι όλοι κάνουν λάθη και πως μέσα από τα λάθη μπορούμε να γινόμαστε καλύτεροι, εφόσον τα αναγνωρίζουμε και δουλεύουμε πάνω στις αδυναμίες μας. Και τέταρτον, οι μεγάλοι, οι γονείς να αφήσουν τα παιδιά να χαρούν το άθλημα και να μην τα πιέζουν πολύ. Δεν πρέπει να ξεχνάνε ότι είναι πάνω απ΄ όλα είναι παιχνίδι και τα παιδιά χάσουν την χαρά τους τότε θα σταματήσουν να ενδιαφέρονται και να προσπαθούν.
Πολύ ντόρος γίνεται για το ύψος που πρέπει να έχει ένα σύγχρονος τερματοφύλακας και πολλοί γονείς ανησυχούν για τα παιδιά τους. Τι θα τους συμβούλευες;
Κατ’ αρχάς δεν χρειάζεται να αγχώνουν τα παιδιά του με αυτό. Για παράδειγμα ο Καπίνο όταν τον είχα στον Αετό Κορυδαλλού ήταν ένα παιδάκι σαν όλα τα άλλα και μέσα σε ένα καλοκαίρι ο πήρε 17 πόντους. Το ίδιο έχει συμβεί σε πολλές περιπτώσεις, αλλά σίγουρα δεν γίνονται όλοι ψηλοί. Ούτε είναι καλό να πιέζονται τα παιδιά και να κάνουν συνέχεια τεστ για να δούνε αν υπάρχει πρόβλημα. Επίσης θα πρέπει να γνωρίζουν οι γονείς ότι η ατομική προπόνηση δεν σημαίνει πάντα ότι βοηθάει. Ίσα-ίσα που σε τέτοιες περιπτώσεις η ξεκούραση και ο καλός ύπνος βοηθούν περισσότερο στην ανάπτυξη ενός παιδιού. Είναι λάθος να πιέζουν τις καταστάσεις πηγαίνοντας στα άκρα.
Γνωρίζω ότι έχεις δουλέψει με τον Καπίνο, αλλά αποφεύγεις να μιλήσει γι’ αυτόν. Θα ήθελα όμως να μου πεις ποιο θεωρείς το μεγαλύτερο προσόν του, μιας και μιλάμε για έναν 23χρονο, ο οποίος έχει ήδη θητεία στον Παναθηναϊκό, είναι βασικός στον Ολυμπιακό και στέλεχος της Εθνικής…
Πιστεύω ότι το μεγαλύτερο ατού του Στέφανου είναι η προσωπικότητά του. Έχει άγνοια κινδύνου και τον βοηθάει να ανταπεξέρχεται στις δυσκολίες. Ξέρεις ένας προπονητής δεν μπορεί να επέμβει πολύ στην προσωπικότητα ενός παιδιού. Είναι τι βγάζει ο καθένας από μέσα και στον Καπίνο αυτό του κάνει καλό, επειδή ξέρει να διαχειρίζεται τα όρια του. Φυσικά και έχει δουλέψει πολύ και πιστεύω ότι έχει πολλά να δώσει ακόμα.
Εσένα ποιος σε «έκανε» τερματοφύλακα;
Που με πας τώρα (γέλια)… Φυσικά και θυμάμαι είναι ο Στέφανος Ηλιάδης, ο οποίος μου δίδαξε τα πάντα και είχε τις γνώσεις, την υπομονή και την επιμονή να πάρει ένα χοντρούλικο παιδάκι (γέλια) και να το κάνει να αγαπήσει την θέση και κυρίως το ποδόσφαιρο…
Αν σου έδιναν τις ίδιες ιδανικές συνθήκες για να δουλέψεις σε μια επαγγελματική ομάδα και σε μια καλή ακαδημία, τι θα διάλεγες να κάνεις και γιατί;
Σίγουρα θα προτιμούσα να δουλέψω στην ακαδημία με παιδιά. Γιατί από τα παιδιά κερδίζεις κάθε μέρα. Ένα χαμόγελο που θα σου χαρίσουν, ένα ευχαριστώ που θα σου πούνε σου φτιάχνουν αμέσως την διάθεση. Άλλωστε κοντά στα παιδιά αισθανόμαστε και εμείς πιο νέοι και χαιρόμαστε την ζωή. Τα παιδιά είναι η ίδια η ζωή. Είναι το μέλλον…
Κλείνοντας θα ήθελα να μάθω πως καταφέρνεις και συνδυάζεις οικογένεια και εργασία στο εξωτερικό;
Είναι δύσκολα. Και για την γυναίκα και για τα δύο παιδιά μου. Ευτυχώς η τεχνολογία έχει προχωρήσει και μπορούμε να μιλάμε και να βλεπόμαστε μέσω skype. Τώρα που θα τελειώσει η σεζόν και οι υποχρεώσεις μου στην Αλ Ντάφρα θα γυρίσω στην Ελλάδα και θα τους αφιερώσω όλο τον χρόνο μου…
Καλή επιτυχία Βαγγέλη ότι και αν επιλέξεις στην συνέχεια της καριέρας σου…
Ευχαριστώ πολύ…
πηγή: newsacademies.gr
