Γράφει ο Στέφανος Μαντζαρίδης, δημοσιογράφος
Νίκες, ήττες… Άσπρο, μαύρο… Ζεστό, κρύο… Γλυκό, πικρό… Χαρά, λύπη… Γέλιο, δάκρυ… Τα δυο πρόσωπα του Ιανού, αντίθετες όψεις του ίδιου ανθρώπου. Μια αέναη πάλη συναισθημάτων που εναλλάσσονται με ταχύτητα που προσεγγίζει εκείνη του φωτός. Αυτός είναι ο αθλητισμός, αυτό είναι το ποδόσφαιρο. Αυτή τελικά είναι η ίδια η ζωή. Τη μια στιγμή βρίσκεσαι στον Όλυμπο της ευτυχίας και την επόμενη κατακρημνίζεσαι στα τάρταρα του πόνου…
Πόσο δύσκολο είναι, όμως, να διαχειριστεί ένας γονιός μια κατάσταση που το παιδί του αντιδρά με υπερβολικό τρόπο τόσο στις νίκες όσο και στις ήττες; Πόσες φορές, αλήθεια, δεν έχουμε βρεθεί όλοι μας μπροστά σε μια τέτοια κατάσταση;
Πόσο δύσκολο είναι να πετάς στα σύννεφα…
Νίκη. Πόσοι και πόσοι δεν την πόθησαν σαν να ‘ταν το άγιο δισκοπότηρο… Πόσοι δεν τη λάτρεψαν σαν αληθινή θεά και δε μέθυσαν με το άρωμα της… Σε κάνει να πετάς στα ουράνια, σαν ένας άλλος Ίκαρος που παλεύει ν’ αγγίξει τον ήλιο. Νιώθεις άτρωτος, τίποτα δεν είναι ικανό να σε λυγίσει. Ρίχνεις το βλέμμα γύρω σου κι αντικρίζεις πρόσωπα που λάμπουν. Πρόσωπα γνώριμα, πρόσωπα αδερφικά. Πρόσωπα που έχεις μοιραστεί μαζί τους τα πάντα… Και γίνεσαι ένα μαζί τους, μεθάς με το ποτό τους.
Κάθε ίχνος κούρασης εξαφανίζεται μ’ έναν τρόπο θαρρείς μαγικό. Λες και δεν έτρεξες, λες και δεν ίδρωσες… Κι η ψυχή σου ανάλαφρη γιορτάζει κι αυτή μαζί σου. Το μυαλό σου σου φωνάζει να μείνεις προσγειωμένος, να μην πετάξεις στα σύννεφα. Παλεύει με νύχια και με δόντια να σε κρατήσει στη γη, μάταια όμως… Πως αλήθεια να τ’ ακούσει αυτό η καρδιά σου; Είσαι ο βασιλιάς του κόσμου, ένας αϊτός που περήφανα φτερουγίζει κοντά στο ζενίθ της ευτυχίας…
Τρέχεις στους συμπαίκτες σου. Τα μάτια τους έχουν την ίδια λάμψη με τα δικά σου. Πετάνε φωτιές και λιώνουν στη φλόγα τους κάθε τι άσχημο. Το τραγούδι του θριάμβου σας το πιο μελωδικό κελάιδισμα στα αυτιά σου. Κι η καρδιά σου χτυπάει σαν τρελή από ευτυχία. Μόνο με το κάλεσμα του έρωτα μπορεί να συγκριθεί αλήθεια ο χτύπος της…
Άσε πίσω σου τα δάκρυα…
Ήττα. Παιδί που κανείς δε θέλει για δικό του… Πικρό ποτήρι που πρέπει να πιεις σταγόνα-σταγόνα μέχρι το τέλος. Τα πόδια σου βαριά, μοιάζουν να ‘ναι ασήκωτα… Η φανέλα σου στάζει ακόμα απ’ τον ιδρώτα. Η ψυχή σου μαύρη, πως γίνεται να συνέβη σε σένα αυτό; Το φάντασμα της ήττας σου χτύπησε την πόρτα. Κι είναι τόσο το βάρος που μοιάζει να μη μπορείς να το αντέξεις…
Κοιτάς γύρω σου. Πρόσωπα θλιμμένα. Ένα δάκρυ σκίζει τα μάγουλα του κολλητού σου. Χάσατε. Και πως θα το αντέξεις…
Και τώρα; Τώρα σκούπισε τα δάκρυα σου. Μάζεψε τα κομμάτια σου. Στάσου στα πόδια σου. Κοίταξε τον καθρέφτη σου. Σήκωσε το βλέμμα σου. Όλα είναι μέσα στο παιχνίδι, όλα είναι μέσα στη ζωή… Εστίασε σ’ εκείνα που έκανες λάθος. Και σ’ εκείνα που έκανες σωστά. Ζύγισε τα, δες ποια είναι πιο βαριά. Μάθε από τα λάθη σου. Κοίτα μπροστά… Η ομάδα τώρα σε χρειάζεται… Τώρα πρέπει να είσαι δυνατός. Τώρα που τα δύσκολα σου χτύπησαν την πόρτα… Εξαπάτησε τη θλίψη, βάλε τη στεναχώρια να δουλέψει για σένα. Είναι σίγουρο πως μέσα από μια ήττα γίνεσαι πιο δυνατός. Φτάνει μονάχα να τιθασέψεις την καρδιά σου…
Μα πάνω απ’ όλα συνέχισε να το διασκεδάζεις. Συνέχισε να περνάς όμορφα και να ζεις με πάθος κάθε στιγμή του παιχνιδιού. Πιάσε από τον ώμο τον φίλο σου που λυγίζει. Κράτα τον γερά και σήκωσε τον και πάλι όρθιο. Κι αν στις νίκες είσαστε μια σφιχτή γροθιά που κανείς δεν καταφέρνει να ανοίξει, στις ήττες ντύστε με ατσάλι την ψυχή σας και προχωρήστε μπροστά αφήνοντας πίσω κάθε πίκρα και δάκρυ.
Ζήσε το παιχνίδι με κάθε σταγόνα της ψυχής σου…
Το ποδόσφαιρο είναι ένα παιχνίδι. Σήμερα κερδίζεις, αύριο χάνεις… Ζήσε το με κάθε σταγόνα της ψυχής σου… Η ζωή η ίδια είναι ένα παιχνίδι. Ειδικά όταν είσαι παιδί… Τίποτα δεν τελειώνει σε μια άσχημη στιγμή. Τίποτα δεν αρχίζει σε μια όμορφη. Κάθε τέλος είναι και μια νέα αρχή, κάθε πίκρα, το έναυσμα για μεγαλύτερη προσπάθεια και προάγγελος χαράς… Αυτό που μένει πάντοτε στο τέλος δεν είναι άλλο από τις παρέες που γράφουν ιστορία…
Δώσε τον αγώνα σου, όπως έμαθες να κάνεις. Με πίστη στους συμπαίκτες σου και τον προπονητή σου, μ’ εκείνο το ασίγαστο πάθος της νεανικής σου καρδιάς, με κάθε ικμάδα της ψυχής σου. Κι αν κερδίσεις, κι αν χάσεις, τίποτα δεν πρόκειται ν’ αλλάξει…
