Η πορεία της εθνικής Ολλανδίας στο πέρασμα του χρόνου αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους γρίφους της ποδοσφαιρικής ιστορίας. Ερχεται ξαφνικά και κάνει αισθητή την παρουσία της στα μέσα της δεκαετίας του ’70, περίοδο κατά την οποία μεσουρανεί το ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο του Αγιαξ.
Η «οράνιε» παρέα του Κρόιφ (μια με αυτόν και μια χωρίς αυτόν) θα φθάσει δύο φορές, το 1974 και το 1978, στην πηγή της κατάκτησης ενός Μουντιάλ, αλλά και τις δύο το νέκταρ θα γευθούν οι γηπεδούχοι Γερμανία και Αργεντινή αντίστοιχα.
Στα μέσα της δεκαετίας του ’80 οι «Οράνιε» θα… εξαφανιστούν για λίγο για να επιστρέψουν όμως το ίδιο δυνατοί και να κατακτήσουν το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1988 με τους Φαν Μπάστεν, Γκούλιτ, Ράικαρντ και Κούμαν να σαγηνεύουν όλο τον ποδοσφαιρικό πλανήτη. Το τρόπαιο αυτό παραμένει το μοναδικό της ιστορίας της εθνικής Ολλανδίας.
Ακολούθησε η δεκαετία του ’90 με μία ακόμη χρυσή γενιά του Αγιαξ (Κλάιφερτ, Ντάβιντς, Μπέργκαμπ, Φαν ντερ Σάαρ, αδέρφια Ντε Μπουρ) να κρατά την Ολλανδία στις πρώτες θέσεις, χωρίς όμως ποτέ να την οδηγεί στην κορυφή. Από τις αρχές του 21ου αιώνα ξεκίνησε ένας ακόμη κύκλος. Ρόμπεν, Σνάιντερ, Φαν Πέρσι, Φαν Ντερ Φάαρτ και προηγουμένως παίκτες σαν τον Φαν Νίστελροϊ έφτιαξαν μια «μαγιά» παικτών που έπειτα από τρεις και πλέον δεκαετίες έφθασε ξανά σε έναν (χαμένο) τελικό Μουντιάλ το 2010 στη Ν. Αφρική, όπου έχασε από την Ισπανία. Τρίτη θέση το 2014 στη Βραζιλία, μια αποτυχημένη παρουσία στο Euro του 2012 στην Ουκρανία και στην Πολωνία και… τέλος.
Οι Ολλανδοί είδαν από τις ξαπλώστρες το Euro της Γαλλίας το 2016 και το ίδιο θα κάνουν και στο Μουντιάλ της Ρωσίας. Το πιο δυνατό αουτσάιντερ όλων των διοργανώσεων (ή το πιο αδύναμο φαβορί) βλέπει ακόμη μία γενιά να φεύγει έχοντας φθάσει (;) το ταβάνι της, περιμένοντας για την επόμενη. Ο Ρόμπεν αποχώρησε από την Εθνική, τα πόδια των Φαν Πέρσι και Σνάιντερ δεν… βαστάνε πια, οπότε η σκυτάλη περνάει αναγκαστικά στη νέα «φουρνιά».
Είναι χαρακτηριστικό πως από την 23άδα που κλήθηκε στο πρόσφατο παιχνίδι με τη Σουηδία, μόλις τρεις παίκτες ήταν πάνω από 30 ετών και 13 μέχρι 25! Παίκτες που απαρτίζουν κυρίως τον Αγιαξ, το μεγαλύτερο ποδοσφαιρικό εργαστήρι όλων των εποχών. Εναν σύλλογο που συμμετέχει σε ένα αρκετά υποβαθμισμένο πρωτάθλημα όπως το ολλανδικό, το οποίο παρότι δεν το έχει κατακτήσει τις τρεις τελευταίες σεζόν, καταφέρνει ταυτόχρονα να φθάνει με σβηστές μηχανές στον τελικό του Γιουρόπα Λιγκ και να προμηθεύει τους μεγάλους συλλόγους με παίκτες. Το πόσο δυνατό είναι το πρωτάθλημα της Ολλανδίας το αποκαλύπτουν και τα λόγια του προέδρου της ισπανικής ομοσπονδίας, Χαβιέ Τέμπας, ο οποίος πρόσφατα είχε προσπαθήσει να αποθαρρύνει τους Καταλανούς, αναφέροντας πως «το καταλανικό πρωτάθλημα θα είναι λίγο σαν το ολλανδικό».
Ενα ακόμα πρόβλημα που καλούνται να επιλύσουν οι Ολλανδοί είναι αυτό του προπονητή. Αντβοκάατ (3 φορές) Φαν Χάαλ και Χίντινκ (από 2 φορές) και Ράικαρντ, Φαν Μπάστεν, Μπλιντ, Μάρβικ από μία, εναλλάχθηκαν στον πάγκο των «Οράνιε» τα τελευταία 25 χρόνια, προσπαθώντας να ταιριάξουν την παλιά φρουρά με τη νέα. Τον ρόλο αυτό ενδέχεται να αναλάβει πλέον ο Ρόναλντ Κούμαν, ο οποίος δοκιμάζεται στην ιδιαίτερα απαιτητική Πρέμιερ Λιγκ.
Σίλενσεν, Τέτε, Φαν Ντάικ, Ρέκικ, Ακε, Ντε Λιχτ, Φέλτμαν, Κλάασεν, Γιάνσεν είναι μόνο μερικά από τα ονόματα της επόμενης δεκαετίας. Η ποδοσφαιρική παιδεία υπάρχει και το ταλέντο επίσης, ώστε σύντομα η Ολλανδία να ξεπεράσει την Ελλάδα σε τρόπαια…
