Γράφει ο Νεκτάριος Κελεσίδης*
Η αγάπη μου για το ποδόσφαιρο μετά από 30 χρόνια ασχολίας, τόσο ως αθλητής όσο και σαν προπονητής-γυμναστής, πλέον με προβληματίζει αναφορικά με την πορεία του. Από τον χώρο των ακαδημιών ποδοσφαίρου, οι οποίες να σημειωθεί αυξάνονται συνεχώς, ως τον επαγγελματικό χώρο, δεν υπάρχει η εξέλιξη που αναλογεί στον «Βασιλιά των σπορ», σε αντίθεση με τα προηγμένα κράτη που το άθλημα αυτό ανθεί και αναπτύσσεται σε μεγάλο βαθμό.
Στόχος πλέον δεν είναι η παραγωγή παικτών και η ανάδειξη ταλέντων, αλλά η επιβίωση των ομάδων μέσω της μαζικής άθλησης. Τα αποτελέσματα είναι εμφανή, από τις επιδόσεις των ελληνικών ομάδων, αλλά και με την εξέλιξη των Ελλήνων χαρισματικών παιχτών που προέρχονται καθαρά από τα τμήματα υποδομής.
Που είναι οι Έλληνες ποδοσφαιριστές πλούσιοι σε ταλέντο να διαπρέψουν πρώτα στα ελληνικά γήπεδα, να στελεχώσουν τις Εθνικές ομάδες, δίνοντας έτσι έμφαση και τιμή στη φανέλα την οποία φοράνε; Που είναι οι αρχές και οι αξίες, τα νοητικά χαρίσματα που θα πρέπει να καλλιεργούνται και να συνδυαστούν με τις σωματικές ικανότητες και δεξιότητες και να οδηγήσουν τα ταλαντούχα παιδιά να φτάσουν εκεί που θέλουν και μπορούν;
Ελλειψη παιδείας; Αφομοίωση με τα προβλήματα της κρίσης, που βασανίζει την ελληνική κοινωνία; Έλλειψη υποδομών; Έλλειψη γνώσεων; Αύξηση επιτήδειων που εκμεταλλεύονται το όνειρο των παιδιών και των πατεράδων τους; Έλλειψη ουσιαστικών και σημαντικών κατευθύνσεων από τους αρμόδιους φορείς; Έλλειψη αξιοκρατίας και αντικειμενικότητας;
Είναι σκέψεις και απορίες που είχα με βάση την εμπειρία που βίωσα για την επιλογή αθλήματος και για τα δικά μου παιδιά παρά την ασχολία μου με το άθλημα που αγαπώ.
Υπάρχουν οργανογράμματα και πλάνα που δεν ακολουθούνται, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει σωστή εκγύμναση, σωματική και νοητική ανάπτυξη στις αναπτυξιακές ηλικίες. Είναι στην ευχέρεια των συναδέλφων κατά πόσο χρονικά μπορούν να διδάξουν όλα εκείνα τα εφόδια που έχει ανάγκη ένα παιδί για την ομαλή και φυσιολογική ανάπτυξή του.
Δεν έχει… γιατρειά
Πολλά παιδιά ακολουθούν αυτό το άθλημα λόγω της δημοτικότητάς του και το αποτέλεσμα σε διάρκεια χρόνου, είναι ότι μεγάλο ποσοστό σταματά απογοητευμένο. Κοινωνικοποίηση και άθληση ή μεθοδική δουλειά και πρωταθλητισμός; Ερωτήματα παιδιών και γονιών…
Λόγω της ενασχόλησης των παιδιών μου με γοήτευσε το άθλημα της ενόργανης γυμναστικής, που διαπιστώνω ότι είναι η βάση για τη συνέχεια με τα άλλα αθλήματα. Αλλωστε στις ανεπτυγμένες χώρες το εφαρμόζουν απόλυτα, παίρνοντας από την ενόργανη γυμναστική ακόμη και μικρούς αθλητές που θα ασχοληθούν αργότερα με άλλα ομαδικά αθλήματα όπως το ποδόσφαιρο.
Με την ενόργανη γυμναστική βελτιώνονται σημαντικά τόσο οι σωματικές όσο και οι νοητικές ικανότητες των παιδιών. Θεωρώ πως θα έπρεπε να ενταχθεί στο σχολικό πρόγραμμα σε μια προσιτή για όλους μορφή.
Τα αποτελέσματα είναι πολύπλευρα και σημαντικά. Τα παιδιά, αναπτύσσουν τη δύναμη, την ευκινησία, την ευλυγισία τον συντονισμό, την ισορροπία, τον ρυθμό και γενικά την έκφραση του κορμιού του και νοητικά την αυτοσυγκέντρωση, την αυτοπεποίθηση με αποβολή των φόβων τους, την ικανότητα να ακούνε και να ακολουθούν κατευθύνσεις. Αποκτούν αυτοσεβασμό, εμπιστοσύνη, υπομονή και προσήλωση στους στόχους τους.
Επίσης λόγω της δυσκολίας του αθλήματος αναπτύσσονται στοιχεία ευγενούς άμιλλας και ομαδικού πνεύματος για ενθάρρυνση των προσπαθειών.
Η ενόργανη γυμναστική είναι ένα συναρπαστικό και πολύπλευρο άθλημα που συνδυάζει την ατομικότητα και την ομαδικότητα. Μέσα από τις λεπτομέρειες και την ακρίβεια πηγάζει η εξέλιξη. Αυτό που φαίνεται αυτό είναι…
Με την πάροδο του χρόνου διαπιστώνω ότι κάθε παιδί θα πρέπει να δοκιμάζει και να περνάει από το άθλημα της ενόργανης γυμναστικής μέχρι τα 11 χρόνια του. Το μόνο που θα αποκομίσει θα είναι κέρδος είτε συνεχίσει με το άθλημα αυτό, είτε επιλέξει κάποιο άλλο.
Τα παραδείγματα πολλών αθλητών/τριών που έχουν διαπρέψει είναι πολλά ενώ δεν είναι τυχαίο ότι πέρασαν για μια χρονική περίοδο από την ενόργανη γυμναστική.
Η «ευάλωτη» κατεύθυνση προς το δημοφιλέστερο άθλημα του ποδοσφαίρου, στέκεται εμπόδιο στις ευεργετικές ιδιότητες άλλων αθλημάτων σε ότι αφορά στις αναπτυξιακές ηλικίες, υποστηρίζει ο Νεκτάριος Κελεσίδης.
*Ο Νεκτάριος Κελεσίδης είναι προπονητής και γυμναστής τερματοφυλάκων. Πλέον είναι ο ιθύνων νους του ΑΟΕΓΑ, του Αθλητικού Ομίλου Ενόργανης Γυμναστικής της Αλεξανδρούπολης. Πατέρας του πρωταθλητή του ΟΕΓΑ Γιώργου Κελεσίδη, Πανελληνιονίκη στους Παίδες και αθλητή της Εθνικής Ομάδας Ενόργανης Γυμναστικής και από τα μεγαλύτερα ταλέντα της ελληνικής γυμναστικής αυτήν την περίοδο.
Επιμέλεια άρθρου: Δώρα Ιωακειμίδου
