“Αναγνωρίζεται τον πόνο;”
Κάποιος που παρακολουθεί ένα μάθημα (Healthcare Provide ή Fitness Professional) συνήθως θα θέσει αυτή την ερώτηση σε κάποια στιγμή και τα άτομα που θα αξιολογηθούν θα το ρωτήσουν επίσης. Δεν είναι μια ερώτηση παγίδα. Αλλά τα άτομα (επαγγελματίες και όχι) φαίνεται να μπερδεύονται ως προς το τι εννοούμε ότι υπάρχει πόνος και το πώς να τον καθορίζουμε. Αποσαφηνίζοντας αυτό το ερώτημα μπορεί να βοηθήσει στην παροχή καλύτερων απαντήσεων στη χρήση του FMS.
Ως επαγγελματίες του FMS γνωρίζουμε ότι όταν βλέπουμε το σκορ 0 (πόνος) στο FMS αποτελεί βασικό κλειδί και στόχος για την αξιολόγηση. Ο εντοπισμός επίπονων μοτίβων κίνησης μας επιτρέπει να παραπέμψουμε τους ασκούμενούς μας στον ειδικό υγείας, και να λάβουμε τις κατάλληλες αποφάσεις προγραμματισμού. Όταν ο Gray Cook έγραψε το βιβλίο ‘’Movement’’, Η Πρώτη Αρχή ήταν “Ξεχωρίστε τα επίπονα μοτίβα κίνησης από τα δυσλειτουργικά, για να υπάρχει σαφήνεια και προοπτική”.
Το ερώτημα που προκαλεί ο πόνος είναι:
“Κινείσαι ελάχιστα επειδή νιώθεις πόνο ή πονάς επειδή κινείσαι ελάχιστα; Ο μόνος τρόπος για να απαντηθεί αυτή η ερώτηση είναι να βγάλουμε τον πόνο έξω από την εξίσωση.
Τι είναι πόνος;
Από το προηγούμενο άρθρο ‘’Πόνος, Δυσλειτουργία, Φορτίο᾽᾽:Τι είναι πόνος; ‘’Οι επιστήμονες συμφωνούν ότι ο πόνος είναι ένα δυσάρεστο αίσθημα στο σώμα μας που μας κάνει να θέλουμε να σταματήσουμε ή να αλλάξουμε την συμπεριφορά μας᾽᾽, είπε ο Lorimer Moseley. Ο ίδιος συνέχισε λέγοντας: ‘’Ο πόνος εξαρτάται από τον εγκέφαλο που εξετάσει μία πληθώρα πληροφοριών, συμπεριλαμβανομένων των δεδομένων κινδύνου από το σύστημα ανίχνευσης κινδύνου, αλλά επίσης και νοητικά δεδομένα (π.χ. προσδοκίες, προηγούμενη έκθεση, πολιτισμικά και κοινωνικά πρότυπα, πεποιθήσεις) και άλλη αισθητηριακά δεδομένα (π.χ. από την όραση ή από άλλους αισθητήρες της περιοχής) http://www.bodyinmind.org/what-is-pain/
“Η κατανόηση του πόνου έχει σημειώσει τεράστια πρόοδο τα τελευταία χρόνια και είναι μια πολυπαραγοντική εμπειρία, που εμείς ως επαγγελματίες της άσκησης πρέπει να συνεργαστούμε με ειδικούς υγείας για να παραπέμπουμε τους ασκούμενούς μας όταν είναι απαραίτητο. Αυτό που γνωρίζουμε είναι ότι ο πόνος μεταβάλλει τον έλεγχο του κινητικού ελέγχου και, όποτε είναι δυνατόν, θέλουμε να δούμε την κίνηση που δεν επηρεάζεται από τον πόνο”.
Ο Κινητικός Έλεγχος και γιατί είναι σημαντικό να εξετάζουμε την κίνηση χωρίς να υπάρχει πόνος:
Το εξαιρετικό άρθρο ‘’Regional Interdependence And Limiting Factors To Performance’’ (Part 1) του Greg Dea περιλαμβάνει μερικές σημαντικές πληροφορίες για τον πόνο και το αντίκτυπό του στον κινητικό έλεγχο.
Κάθε απάντηση στον πόνο εξαρτάται από τις ιδιαιτερότητες ενός έργου…
Και υπάρχει μία έρευνα ότι ο πόνος μετατρέπει την απόδοση:
Απαντώντας στην ερώτηση
Καθορίζοντας τον πόνο σε σχέση με την αξιολόγηση της κίνησης:“Ο Πόνος – ένα φυσικό αίσθημα που περιλαμβάνει (αλλά δεν περιορίζεται από) θλίψη, ευαισθησία, κάψιμο, δυσφορία, τσίμπημα, σφίξιμο, ακτινοβολία, οξύτητα ή πόνο που είναι ανεπιφύλακτος ή ανεξήγητος”.Ο Gray Cook συνεχίζει με τα κριτήρια του πόνου:
- Οικείο – συμβαίνει σε τακτική βάση ή σε συνεχή βάση
- Παράγεται από συνηθισμένες κινήσεις – παρατηρείτε σε καθημερινές δραστηριότητες και ασκήσεις
- Σημάδια ανησυχίας ή άγχους – το άτομο που αναφέρει τον πόνο, φαίνεται ότι εστιάζει σε αυτόν ή αποσπάται από τον πόνο
Αυτό συνήθως οδηγεί στην ερώτηση ποια είναι η διαφορά μεταξύ του πόνου και της δυσφορίας.
Η δυσφορία σε αυτή την περίπτωση μπορεί να καθοριστεί ως: “ένα μη-αγχωτικό ή μη-ανησυχητικό φυσικό αίσθημα που περιλαμβάνει αμηχανία, ανησυχία, ήπιο σφίξιμο ή συγκεκριμένο πόνο που προκαλείται από την άσκηση…”
Αυτό μπορεί να μην είναι οικείο και να προκαλείται μόνο με αδέξιες κινήσεις. Κανένα σημάδι ανησυχίας ή στρες μπορεί να είναι ένας μεγάλος παράγοντας μεταξύ του πόνου και της δυσφορίας. Η δυσφορία συνήθως θα υποχωρήσει με επαναλαμβανόμενες κινήσεις.
Έτσι, ως επαγγελματίες του FMS πρέπει να είστε ένας καλός ντετέκτιβ που παρακολουθεί τα σημάδια στρες και ανησυχίας (οι εκφράσεις του προσώπου και η αναπνοή αποτελούν σημάδια-κλειδιά εδώ) και πρέπει να θέτετε ερωτήσεις για να καταλάβετε τι θέλει να πει ο ασκούμενος. Είναι μία αίσθηση σαν τσίμπημα ή σαν κάψιμο; Το έχετε αισθανθεί ξανά; Πρέπει να είστε προετοιμασμένοι με ερωτήσεις που μπορούν οι ασκούμενοι να απαντήσουν εύκολα και που θα σας δώσουν τις πληροφορίες που χρειάζεστε για να κατανοήσετε τι αισθάνονται.Τυπικές αλληλεπιδράσεις κατά τη διάρκεια των αξιολογήσεων:
Υπήρχε πόνος σε αυτή την κίνηση;
Ασκούμενος: Όχι, απλώς αισθάνθηκα ένα σφίξιμο. Απάντηση – πιθανώς δυσφορία
Υπήρχε πόνος σε αυτή την κίνηση;
Ασκούμενος: Ναι, πραγματικά αισθάνθηκα κάψιμο.
Το έχετε νιώσει ξανά;
Ασκούμενος: Ναι, όταν ανεβαίνω ή κατεβαίνω τις σκάλες. Απάντηση – πιθανώς πόνος
Υπήρχε πόνος σε αυτή την κίνηση;
Ασκούμενος: Δεν είμαι σίγουρος, ένιωσα περίεργα.
Ήταν σαν τσίμπημα ή μαχαιριά;
Ασκούμενος: Όχι.
Είχε την αίσθηση της διάτασης;
Ασκούμενος: Ναι, ένα δυνατό τράβηγμα. Απάντηση – πιθανώς δυσφορία
Αφιερώστε όσο χρόνο χρειάζεστε προκειμένου να κατανοήσετε με σαφήνεια τις πληροφορίες που σας δίνει το άτομο που αξιολογείτε.
Το ερώτημα είναι… να συνεχίσετε ή όχι
“Εάν υπάρχει πόνος θα σταματήσω την αξιολόγηση;”
Υπάρχουν οφέλη και κίνδυνοι συνεχίζοντας την αξιολόγηση έχοντας την παρουσία του πόνου.
Κίνδυνοι:
- Η κατάσταση που προκαλεί τον πόνο μπορεί να επιδεινωθεί.
- Το άτομο μπορεί να είναι φοβισμένο ή ανήσυχο.
- Το επώδυνο επεισόδιο μπορεί να μεταβάλει την κίνηση και να μην δώσει σαφή εικόνα της τρέχουσας λειτουργικής κατάστασης του ασκούμενου.
Οφέλη:
- Μία πλήρης αξιολόγηση μπορεί να παρέχει μία λεπτομερή αναπαράσταση της κίνησης.
- Περισσότερα από ένα μοτίβα κίνησης μπορεί να προκαλέσουν τον ίδιο πόνο.
- Ένας διαφορετικός πόνος μπορεί να ανακαλυφθεί αν εκτελεστούν όλα τα τεστ μοτίβων κίνησης.
- Μία πλήρης αξιολόγηση μπορεί να χρησιμεύσει ως βάση για μελλοντική αναφορά.
Ως επαγγελματίες πρέπει να αποφασίσετε και να σταθμίσετε τον κίνδυνο και το όφελος συνεχίζοντας την αξιολόγηση με βάση την εμπειρία σας και την άνεσής σας έχοντας την παρουσία πόνου. Ο πόνος που διαπιστώνεται ότι γίνεται επίμονος (δεν εξαφανίζεται μετά την δράση από την οποία προκλήθηκε) ή αυξάνεται μετά την δράση, είναι ασφαλώς ένα σήμα για να σταματήσετε και να παραπέμψετε τον ασκούμενο. Εκτός από αυτήν την κατάσταση, συνεχίζοντας την αξιολόγηση συλλέγετε περισσότερες πληροφορίες είτε για τον προγραμματισμό ή για τον ειδικό υγείας που έχετε παραπέμψει το άτομο. Η εύρεση μοτίβων που δεν επηρεάζονται από τον πόνο σας επιτρέπει την ελευθερία κίνησης και έχοντας μία πλήρη αξιολόγηση σας επιτρέπει να δείτε ποιες αλλαγές υπάρχουν όταν ο πόνος δεν περιπλέκει πλέον τις κινήσεις.
Τι να κάνω με την δυσφορία;
Συνιστούμε να βαθμολογήσετε την δυσφορία με 0 όπως όταν υπάρχει πόνος, αλλά χωρίς να παραπέμψετε σε κάποιον ειδικό υγείας τον ασκούμενο. Θα παρακολουθήσετε την δυσφορία σύμφωνα με την Αρχή # 2 (Προστατεύστε πριν διορθώσετε) και επανελέγξτε την δυσφορία μετά από κάθε συνεδρία. Προστατεύστε (αποφύγετε) την ενόχληση, βάζοντας σκορ 1, όπως θα κάνατε με τον πόνο. Εάν η δυσφορία παραμένει και δεν αλλάζει τότε παραπέμψτε το άτομο σε ειδικό υγείας.
Συμπέρασμα
Κάνοντας τις σωστές ερωτήσεις συλλέγετε με σαφήνεια τις απαραίτητες πληροφορίες που βοηθούν στην κατανόηση του τι ζητείται. Ο πόνος είναι μία περίπλοκος πολυπαραγοντικός, που μπορεί να επηρεάσει την κίνηση και ακόμη και την ποιότητα της ζωής. Δυστυχώς, έχουμε φτάσει σε σημείο όπου αναμένεται να υπάρχει πόνος. Αλλά ο πόνος δεν είναι φυσιολογικός και είναι ένα μήνυμα ότι κάτι πρέπει να αντιμετωπιστεί / αλλάξει. Αφιερώστε χρόνο για να αποσαφηνίσετε την παρουσία του πόνου.
https://www.functionalmovement.com/Articles/804/pain_in_the_fms
ABOUT POST AUTHOR
