Mε τα μάτια της ψυχής και οδηγό το ποδόσφαιρο

-

Στη γειτονιά το συζητούσαν καιρό. Ο τυφλός προπονητής των παιδιών, θα ταξίδευε στην Ευρώπη με τον γιο του, ο οποίος θα έπαιρνε μέρος σε ποδοσφαιρικό αγώνα στη Γενεύη και θα γνώριζε από κοντά τα ινδάλματά του. Η Eleven Campaign φρόντισε πέρα από τα εισιτήρια και τη διαμονή να τους προμηθεύσει με όλα τα απαραίτητα και ο Ρενάτο Ρόσα με την οικογένειά του άφησαν τη φαβέλα και ταξίδεψαν στην Ελβετία, ζώντας μια μοναδική εβδομάδα, η οποία απέδειξε πως το ποδόσφαιρο μπορεί να ενώσει ανθρώπους χωρίς κοινές καταβολές, γλώσσα και κουλτούρα.

Ο Ρενάτο Ρόσα ασχολείται με ακαδημίες παιδιών στη φαβέλα Aραρά, στην Μπενφίκα του Ρίο. Προπονεί τα παιδιά, έχοντας όνειρο, όπως και για τον γιο του, κάποια στιγμή η ασπρόμαυρη θεά να αποτελέσει το όχημα για μια καλύτερη ζωή. Και τα κάνει όλα αυτά όντας τυφλός.

Ο Ρενάτο, όπως είναι λογικό, ξεκίνησε με όνειρα να γίνει επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. «Ποτέ δεν έφτασε σε επαγγελματικές κατηγορίες τελικά, αλλά έπαιξα με ομάδες παίδων και νέων αρκετών ομάδων, με κορυφαία μάλλον τη Μποταφόγκο. Στη συνέχεια όμως έχασα το δρόμο μου. Έμπλεξε με πράγματα που με έκαναν να μην έχω επαγγελματισμό, να σπαταλάω τη ζωή μου με εφήμερες διασκεδάσεις», τονίζει στο Gazzetta Weekend Journal.
Κι ύστερα ήρθε το ατύχημα, που τον άφησε κατά 95% τυφλό και τον έκανε να αναθεωρήσει πολλά πράγματα στη ζωή του. Τον έκανε να καταλάβει πόσο σημαντικό είναι για εκείνον το ποδόσφαιρο και πόσο πολύ του στοίχιζε που δεν μπορούσε πια να παίξει.

«Μου άρεσε πάντα ο αθλητισμός και το αγαπημένο μου άθλημα ήταν το ποδόσφαιρο. Μετά το ατύχημα αναζητούσα τρόπο για να είμαι σε επαφή μαζί του. Δεν μπορούσα να παίξω και έτσι ξεκίνησα να διοργανώνω σιγά-σιγά τουρνουά για παιδιά στη φαβέλα. Οπότε έτσι ξεκίνησε η επαφή μου με τα παιδιά». Και κατάλαβε ότι είχε βρει τον προορισμό του.

«Πρώτα από όλα ξέρω ότι είναι πολύ σημαντικό να κρατώ τα παιδιά στον αθλητισμό. Αυτό που οδηγεί στο να έχω αφιερωθεί στην ενασχόληση αυτή, είναι να μην αφήσω τα άλλα παιδιά να ακολουθήσουν τον ίδιο δρόμο που πήρα κι εγώ. Να μην παρατήσουν τον αθλητισμό και να μπλέξουν με άλλα πράγματα όπως είχα κάνει εγώ. Για μένα λοιπόν, πέραν της αγάπης για το ποδόσφαιρο, είναι ένας τρόπος για να έχεις καλύτερη ζωή, όχι τη ζωή που διάλεξα εγώ».

Τα ίδια τα παιδιά που ζουν την καθημερινότητά τους στη φαβέλα, καταλαβαίνουν πολύ καλά ότι η μπάλα ισοδυναμεί με ελπίδα. «Ελπίζουν πραγματικά να έχουν μια καλύτερη ζωή. Να δημιουργήσουν προσδοκίες όχι μόνο γι’ αυτούς, για να αλλάξουν τη ζωή των οικογενειών και των ανθρώπων που νοιάζονται, να βρουν μια νέα ζωή εκτός φαβέλας.
Το ποδόσφαριο άλλωστε είναι πολύ σημαντικό όχι μόνο λόγω του υγιούς τρόπου ζωής που πρεσβεύει ο αθλητισμός, αλλά επειδή μπορεί να αλλάξει ζωές. Το έχω δει με τα μάτια μου να συμβαίνει».

Ως εδώ όλα καλά. Πώς μπορεί όμως ένας άνθρωπος που δεν βλέπει να προπονήσει τα παιδιά; Να βεβαιωθεί ότι βρίσκονται στις σωστές θέσεις, να επικοινωνεί μαζί τους;
«Ξεκίνησα να το κάνω αυτό από το 2009. Με πολλή δουλειά λοιπόν, αφοσίωση και χρόνο καταφέρνω όχι να δω τα παιδιά, αλλά να τα ακούσω. Κατάφερα έπειτα από πολύ καιρό να καταλαβαίνω από τον ήχο της φωνής τους, γιατί μιλούν για να τους ακούω, την απόσταση και αν το παιδί που μιλάει είναι στη σωστή θέση. Από τη φωνή καταλαβαίνω τακτικά αν είναι σωστά.

Μετά από πολλές προπονήσεις και πολλά παιχνίδια κατάφερα να κάνω και τα παιδιά να με βοηθήσουν και πλέον είμαστε σε θέση να δουλέψουμε διαφορετικές τακτικές, όπως το 4-1-4-1 και το 4-3-3 και να καταλαβαίνω από τις φωνές τους τις θέσεις που βρίσκονται και το πως πηγαίνουν. Είναι σαν να βλέπω από τους ήχους».
Βλέποντας την έκπληξη στο βλέμμα του συνομιλητή του, ο Ρενάτο πρόσθεσε:«Προσωπικά πάντα θέλω να βοηθάω τα παιδιά να έχουν μια καλύτερη ζωή και να παραμένω κοντά στο ποδόσφαιρο, οπότε ως προπονητής σε μικρούς καταφέρνω να συνδυάσω τους δύο μου στόχους. Όταν κάνεις κάτι που πραγματικά σου αρέσει και το αγαπάς, τα πράγματα πάνε καλά, όσα εμπόδια κι αν υπάρχουν. Αυτή είναι η φιλοσοφία μου».

Η Eleven Campaign εντόπισε τον γιο του 2014, όταν για πρώτη φορά η κοινότητά τους απέκτησε κινηματογράφο. «Ήταν το 2014 που υπογράψαμε το πρώτο συμβόλαιο με την Eleven Campaign. Την ίδια περίοδο εγώ διοργάνωνα το Κύπελλο του Αραρά για τα παιδιά, τα οποία εκπροσωπούσαν διαφορετικές εθνικές ομάδες, ήταν σαν το δικό μας Μουντιάλ. Τότε έφτασε στην κοινότητα για πρώτη φορά μέσω ενός οργανισμού ο κινηματογράφος και μαζί τους ο Πέδρο, από την Eleven. Είδε τον Ρενατίνιο στη διοργάνωση και θέλησε να έχει ρόλο στο πρότζεκτ».

Τόσο ο Ρενάτο, όσο και ο Ρενατίνιο έχουν το ίδιο όνειρο για το μέλλον του μικρού. Του πατέρα, βέβαια, έχει μια ακόμα διάσταση.
«Το όνειρό μου είναι ίδιο με αυτό του Ρενατίνιο. Να γίνει επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Αλλά πάνω από όλα θέλω ο γιος μου να γίνει καλός και τίμιος άνθρωπος. Η μητέρα του έχει την ίδια ευχή. Γνωρίζω όμως ότι ο ίδιος έχει όνειρο από μικρό παιδί να γίνει ποδοσφαιριστής και εμείς τον υποστηρίζουμε με όλες τις δυνάμεις μας σε αυτό».

Τις μέρες που πέρασαν στην Ελβετία με την Eleven Campaign, τους ανθρώπους της και τα υπόλοιπα παιδιά από όλο τον κόσμο, οι Βραζιλιάνοι κατάλαβαν ότι το ποδόσφαιρο είναι ένα εξαιρετικό κοινωνικό εργαλείο και πολλά παραπάνω. Διαθέτει μια μοναδική ενωτική δύναμη, σχεδόν μαγική. «Όπως είδαμε εδώ το ποδόσφαιρο είναι κάτι παραπάνω από ένα κοινωνικό εργαλείο. Ζήσαμε από κοντά την απόδειξη. Είναι ο καλύτερος τρόπος για να ενώσει και να φέρει κοντά τους ανθρώπους…».

Πηγή: www.gazzetta.gr

Share this article

Recent posts

Google search engine

Popular categories